Morze Ochockie
Morze Ochockie (ros. Охотское море) jest morzem w północno-zachodniej części Oceanu Spokojnego, graniczącym z półwyspem Kamczatka, Wyspami Kurylskimi oraz Hokkaido na wschodzie, a Sachalinem i kontynentem azjatyckim na zachodzie. Łączy się z Oceanem Spokojnym przez Cieśniny Kurylskie oraz z Morzem Japońskim przez Cieśninę Tatarską i Cieśninę La Pérouse’a.
Podstawowe informacje
- Powierzchnia: 1 583 000 km²
- Średnia głębokość: 177 m
- Największa głębokość: 3372 m
- Objętość: 1 365 000 km³
- Zasolenie: 32,8
- Współrzędne: 55° N, 150° E
Geografia i hydrologia
Większość morza znajduje się na szelfie kontynentalnym, a długość linii brzegowej wynosi 10 460 km. Morze ma słabo rozwiniętą linię brzegową, z największymi zatokami: Szelichowa i Sachalińska. Wyspy Szantarskie są największym archipelagiem w okolicy, a inne to Wyspy Zawiałowa oraz Jamskie. Do morza wpływają rzeki Amur, Uda, Ochota, Giżyga i Penżyna.
Wody Morza Ochockiego są zasilane głównie przez Ocean Spokojny. Temperatura powierzchniowych wód waha się od -1,8 do 15°C, a prądy morskie osiągają prędkości do 3 m/s w cieśninach. Przypływy mają amplitudy od 12 m w Zatoce Szelichowa do 0,8 m przy brzegu Sachalinu. Północna część morza często pokrywa się lodem, a przezroczystość wód wynosi od 6 do 17 m.
Fauna i flora
Morze Ochockie jest znane z bogatej fauny, w tym ławic mintaja oraz licznych gatunków bezkręgowców i ssaków morskich, takich jak walenie i foki.
Historia odkryć
Morze Ochockie zostało odkryte przez rosyjskich podróżników, Moskwicina i Pojarkowa, w XVII wieku. W latach 1733-1849 odbywały się badania, które doprowadziły do odkrycia cieśniny między kontynentem a Sachalinem.
Ważniejsze miasta
- Magadan
- Ochock
- Siewiero-Kurilsk
- Kurilsk
- Abashiri
