Mongolskie inwazje na Japonię
Mongolskie inwazje na Japonię, znane jako Genkō, miały miejsce w 1274 i 1281 roku. Były one wynikiem ekspansji dynastii Yuan pod rządami Kubilaj-chana, wnuka Czyngis-chana, który dążył do uznania swojej dominacji w regionie.
Tło historyczne
W drugiej połowie XIII wieku imperium mongolskie opanowało znaczną część Azji, w tym południowe Chiny i Koreę. Kubilaj-chan, dążąc do uznania jego władzy przez sąsiadujące państwa, wysłał kilka misji dyplomatycznych do Japonii, które jednak zostały odrzucone. Odmowa uznania zwierzchnictwa Mongołów przez Japonię doprowadziła do eskalacji konfliktu.
I inwazja (1274)
W 1274 roku Kubilaj-chan zorganizował pierwszą inwazję na Japonię. Siły inwazyjne liczyły około 30 tysięcy żołnierzy, w tym Mongołów, Chińczyków, Dżurdżenów oraz Koreańczyków. Po zabezpieczeniu wysp Cuszima i Iki, wojska mongolskie wylądowały na Kiusiu 19 listopada.
II inwazja (1281)
Latem 1281 roku, Mongołowie powrócili z jeszcze większą armią, liczącą około 100 tysięcy ludzi. Walki trwały 54 dni w trudnych warunkach, a obrona japońska była rozciągnięta. W decydującym momencie, po zaciętych starciach, tajfun zniszczył część mongolskiej floty, co doprowadziło do ich klęski. Zjawisko to nazwano Kamikaze, co oznacza „Boski Wiatr”.
Wyniki inwazji
- 1274: Zwycięstwo Japonii; Mongołowie stracili około 13,500 żołnierzy.
- 1281: Mongołowie ponieśli ogromne straty, szacowane na 100,000 żołnierzy.
Obie inwazje zakończyły się porażką Mongołów, co umocniło niezależność Japonii i zbudowało mit o „Boskim Wietrze” jako symbolu ochrony kraju.
