Reklama
Dzisiaj jest 9 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Model propagandy

Model propagandy

Model propagandy, stworzony przez Edwarda Hermana i Noama Chomskiego, opisuje, jak różne czynniki ekonomiczne wpływają na obiektywność mediów. Teoria ta została przedstawiona w książce Produkowanie zgody: Polityczna ekonomia mass mediów. Autorzy wskazują na pięć filtrów, które decydują o selekcji wiadomości w mediach, obejmujące: własność, źródło finansowania, źródło informacji, dezaprobatę oraz antykomunistyczną ideologię. Największy wpływ mają trzy pierwsze filtry.

Reklama

Filtry

Własność

Wszystkie głównonurtowe media są często częścią dużych korporacji, co wpływa na ich przekaz. Przykłady obejmują:

  • TVN i Onet jako część grupy ITI
  • Hachette w Francji, będące częścią grupy Lagardère, produkującej broń

Korporacje kontrolują media, co wpływa na ich wybór publikowanych informacji, aby nie zaszkodzić swoim interesom.

Reklama

Finansowanie

Media głównonurtowe w dużej mierze zależą od reklamy. Przykładowo, gazeta New York Times uzyskuje 75% swoich zysków z reklam. W tym modelu czytelnicy są traktowani jako produkt, a reklamy jako główny cel działalności mediów.

Dezaprobata

Dezaprobata odnosi się do negatywnych reakcji odbiorców na przekaz mediów, co może wpływać na ich decyzje dotyczące publikacji.

Dostęp do informacji

Media potrzebują stałego dopływu informacji, co często zapewniają rządowe agencje. W relacji tej media mogą unikać krytyki wobec źródeł, od których zależą, co prowadzi do jednowymiarowego przekazu.

Empiryczne potwierdzenie modelu

Autorzy testowali model w różnych kontekstach, takich jak wojna w Wietnamie czy afera Watergate. Przykłady, jak analiza medialna dotycząca Nikaragui, wskazują na różnice w relacjonowaniu wydarzeń w zależności od ich politycznego kontekstu.

Zastosowania modelu

Model propagandy jest wykorzystywany przez Chomskiego do analizy postaw mediów wobec różnych konfliktów zbrojnych. Herman założył instytucję Fairness and Accuracy in Reporting (FAIR) w celu krytyki mediów. Internet umożliwia powstawanie niezależnych analiz, takich jak brytyjska MediaLens.

Reklama

Bibliografia

  • Edward S. Herman, Noam Chomsky. Manufacturing Consent: the Political Economy of the Mass Media. Nowy Jork: Pantheon Books, 1988.
  • Noam Chomsky. Understanding Power: the Indispensable Chomsky. Nowy Jork: the New Press, 2002.
Reklama