Reklama
Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Mlask dwuwargowy

Mlask dwuwargowy

Mlask dwuwargowy to rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w różnych językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA jest oznaczany symbolem [], a jego dokładniejsza transkrypcja uwzględnia różne typy artykulacji tylnojęzykowej.

Reklama

Artykulacja

Podstawowy wariant mlasku [] charakteryzuje się następującymi cechami:

  • Modulacja prądu powietrza zasysanego, wytworzona przez różnicę ciśnień przy uniesionym grzbiecie języka.
  • Podniebienie miękkie jest podniesione, co oznacza, że mamy do czynienia z artykulacją ustną.
  • Prąd powietrza przepływa nad całym językiem lub uchodzi wzdłuż jego środkowej linii.
  • Dolna i górna warga tworzą zwarcie, a grzbiet języka unosi się w kierunku podniebienia miękkiego, tworząc drugie zwarcie.
  • W wyniku „ssącego” ruchu języka powstaje podciśnienie, co prowadzi do charakterystycznego brzmienia mlasku.

Warianty

Istnieją różne warianty mlasków w zależności od rodzaju artykulacji:

Reklama
  • Mlask nosowy: [] – z udziałem kanału nosowego.
  • Wariant z przydechem (aspiracją) spółgłoski tylnojęzykowej.
  • Wariant z dodatkowym szumem szczelinowym.
  • Wariant dźwięczny lub dysząco-dźwięczny: [] – z wykorzystaniem głosu oddechowego.
  • Wariant z glotalizacją: [] – z dodatkowym zwarciem wiązadeł głosowych.

Dokładne miejsce utworzenia zwarcia tylnojęzykowego również może być istotne dla kontrastowania dźwięków.

Przykłady

Mlaski są obecne w fonologi południowoafrykańskich języków khoisan i bantu, gdzie język !Xóõ ma bogaty zestaw spółgłosek mlaskowych, w tym dwuwargowe.

Terminologia

Termin „mlask dwuwargowy” odnosi się do spółgłoski o wargowym i tylnojęzykowym miejscu artykulacji, nazywanej także mlaskiem bilabialno-welarnym.

Reklama
Reklama