Dzisiaj jest 30 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama

Mironice (wieś)

Chcę dodać własny artykuł

„`html

Mironice – Informacje ogólne

Mironice (niem. Himmelstädt) to wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Kłodawa. W latach 1975–1998 była częścią województwa gorzowskiego.

Położenie

Wieś znajduje się 2 km na północny zachód od Kłodawy, przy drodze lokalnej do Santocka. Otoczona jest lasami, w pobliżu znajdują się jeziora i stawy rybne. Na terenie miejscowości znajduje się gospodarstwo agroturystyczne oraz prowadzone są prace archeologiczne na obszarze dawnego klasztoru. Na południe od wsi leży Jezioro Mironickie.

Historia wsi i klasztoru

Mironice były wzmiankowane około 1300 roku, kiedy to nadano je cystersom kołbackim, fundowanym przez margrabiego brandenburskiego Albrechta III. Kluczowym momentem w historii wsi był rok 1539, kiedy klasztor został sekularyzowany, a dobra zakonne przekształcone w domenę państwową. Zabudowania klasztorne uległy zniszczeniu w pożarze w 1875 roku.

Przyczyny upadku klasztoru

W 1515 roku opat Walentyn Ludovici zauważył upadek życia zakonnego i wprowadził restrykcje. Margrabia Jan z Kostrzyna, przechodząc na luteranizm, dążył do utworzenia własnej domeny kosztem dóbr kościelnych. Ostatni opat, Jan Kuna, wspierał te działania, co doprowadziło do przekazania wsi zakonnym margrabiego w 1539 roku.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisano:

  • dwór z 1830 r. w stylu klasycystycznym

Inne zabytki to:

  • park krajobrazowy
  • spichlerz z XIX w.
  • dom szachulcowy z XVIII w.

Komunikacja

Wieś jest połączona z Gorzowem Wielkopolskim liniami MZK:

  • 128 na trasie: Rondo Kosynierów Gdyńskich – Santocko
  • 228 na trasie: Rondo Kosynierów Gdyńskich – Santocko (przez Chwalęcice)

Bibliografia

  • B. Kucharski, Informator Turystyczno-Krajoznawczy Województwa Gorzowskiego, Urząd Wojewódzki w Gorzowie Wlkp., 1998.
  • Małgorzata Pytlak, Dawne Opactwo Cystersów w Mironicach w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w roku 2005, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 3, Zielona Góra 2006.

„`