„`html
Miranda – Księżyc Urana
Miranda (Uran V) to najmniejszy z pięciu głównych księżyców Urana, znany z najbardziej złożonych struktur geologicznych wśród satelitów tej planety. Została odkryta przez Gerarda Kuipera w 1948 roku, a jedyne szczegółowe zdjęcia pochodzą z sondy Voyager 2, która zbadała ją w styczniu 1986 roku.
Charakterystyka fizyczna
Powierzchnia Mirandy jest zróżnicowana i może zawierać lód, skały krzemianowe oraz organiczne związki metanowe. Na księżycu występują:
- Kaniony o głębokości do 20 km
- Obszary wskazujące na wcześniejszą aktywność geologiczną
- Rozległe struktury wyżłobione przez ogrzewanie lodu
Niska gęstość Mirandy sugeruje, że lód jest jej głównym składnikiem, co klasyfikuje ją jako księżyc lodowy. Aktywność geologiczna Mirandy może być wynikiem przyciągania przez Urana, a w przeszłości mogła znajdować się w rezonansie orbitalnym z Umbrielem, co powodowało ogrzewanie jej wnętrza. Teoria mniej prawdopodobna sugeruje, że Miranda mogła doznać zderzenia z masywnym obiektem, co doprowadziło do zniszczenia jej powierzchni.
Verona Rupes
Na Mirandzie znajduje się Verona Rupes, największy uskok w Układzie Słonecznym, którego wysokość oszacowano na 5 do 20 km.
„`
