Mira Zimińska-Sygietyńska
Mira Zimińska-Sygietyńska (ur. 22 lutego 1901 w Płocku, zm. 26 stycznia 1997 w Warszawie) była polską aktorką, reżyserką i pedagogiem, znaną jako współzałożycielka oraz dyrektorka Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze” w latach 1957–1997. Otrzymała Order Orła Białego.
Życiorys
Urodziła się jako córka Jakuba Burzyńskiego. Debiutowała w teatrze w wieku siedmiu lat. W 1919 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie występowała w licznych teatrach, takich jak „Qui Pro Quo” oraz „Cyrulik Warszawski”. Zyskała popularność dzięki talentowi aktorskiemu i wdziękowi. Była jedną z pierwszych polskich automobilistek.
Okres międzywojenny
W latach 1918-1939 występowała jako aktorka i śpiewaczka, zdobywając uznanie w rolach dramatycznych i komediowych. Redagowała kolumnę satyryczną oraz prowadziła Teatr Aktora. Debiutowała również w filmach, głównie w komediach.
II wojna światowa
Podczas okupacji niemieckiej była aktywna w Armii Krajowej, pisała piosenki antyhitlerowskie oraz występowała w jawnych teatrach. Po wojnie wróciła na scenę, jednak wkrótce zakończyła karierę teatralną na szczycie sławy.
Po wojnie
W 1948 roku założyła Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”. Po śmierci męża Tadeusza Sygietyńskiego w 1955 roku, stała się jego dyrektorem. Była także pomysłodawczynią Dziecięcego Zespołu Pieśni i Tańca „Varsovia”.
Życie prywatne
W wieku 16 lat wyszła za mąż za Jana Zimińskiego. Po rozwodzie poślubiła Tadeusza Sygietyńskiego. Była blisko związana z wieloma znanymi osobistościami kultury.
Ordery i odznaczenia
- Order Orła Białego
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Krzyż Armii Krajowej
Nagrody
- Nagroda Państwowa I stopnia (dwukrotnie)
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1996)
Upamiętnienie
Postać Miry Zimińskiej została uwieczniona w filmach dokumentalnych. Jest patronką kilku szkół oraz ma swój pomnik w Płocku. W Warszawie oraz Pruszkowie istnieją ulice noszące jej imię.
