Minimum egzystencji
Minimum egzystencji to koszyk dóbr niezbędnych do podtrzymania funkcji życiowych i sprawności psychofizycznej człowieka. Obejmuje podstawowe potrzeby, których zaspokojenie jest konieczne, aby uniknąć biologicznego wyniszczenia i zagrożenia życia. W skład tego koszyka wchodzą potrzeby mieszkaniowe oraz artykuły żywnościowe. Koszt nabycia tych dóbr wyznacza wartość koszyka, która stanowi granicę ubóstwa skrajnego.
W Polsce minimum egzystencji, nazywane również „minimum biologicznym”, jest szacowane od 1995 roku przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych (IPiSS). Instytut ustala wartość koszyka oddzielnie dla różnych typów gospodarstw domowych oraz emeryckich.
Dane z lat 2011 i 2017
2011
- Gospodarstwa 1-osobowe: 500,68 zł
- Gospodarstwa dwuosobowe: 421,01 zł na osobę
- Rodziny z dziećmi:
- 1 dziecko starsze: 443 zł na osobę
- Rodzina 4-osobowa (2 dzieci): 426 zł na osobę (1 703 zł na całą rodzinę)
- Rodzina z trójką dzieci: 438,63 zł na osobę (2 193 zł na całą rodzinę)
- Gospodarstwo emeryckie:
- 1 osobowe: 474,20 zł
- 2 osobowe: 394,54 zł na osobę
2017
- Gospodarstwa 1-osobowe: 574,01 zł
- Gospodarstwa dwuosobowe: 483,40 zł na osobę
- Rodziny z dziećmi:
- 1 dziecko starsze: 507,42 zł na osobę
- Rodzina 4-osobowa (2 dzieci): 488,60 zł na osobę (1 954,39 zł na rodzinę)
- Rodzina z trójką dzieci: 502,22 zł na osobę (2 511 zł na rodzinę)
- Gospodarstwo emeryckie:
- 1 osobowe: 544,03 zł
- 2 osobowe: 453,41 zł na osobę (907 zł na gospodarstwo)
Ubóstwo absolutne
Ubóstwo absolutne odnosi się do skrajnej biedy, definiowanej jako zdolność wydania na utrzymanie mniej niż równowartość jednego dolara dziennie. W Polsce ta granica jest znacznie wyższa. Ograniczenie liczby osób cierpiących na głód lub skrajne ubóstwo jest jednym z kluczowych celów ONZ. W 2015 roku liczba osób żyjących w skrajnym ubóstwie wynosiła około 800 milionów, co stanowi znaczną poprawę w porównaniu do 2 miliardów w 1990 roku, z dominującą liczbą osób z Afryki i Azji Południowej.
