Mimosa (Beta Crucis)
Mimosa, znana także jako Beta Crucis (β Cru), jest drugą co do jasności gwiazdą w gwiazdozbiorze Krzyża Południa, z wielkością gwiazdową wynoszącą 1,25. Znajduje się w odległości około 355 lat świetlnych od Słońca.
Nazwa
Nazwa „Mimosa” pochodzi od łacińskiego określenia rośliny o tej samej nazwie. Historycznie używana była również nazwa „Becrux”, która łączy literę Beta z łacińskim określeniem gwiazdozbioru. W 2016 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna formalnie zatwierdziła nazwę „Mimosa”.
Charakterystyka
Mimosa jest gwiazdą spektroskopowo podwójną, co oznacza, że jej składników nie można rozdzielić optycznie. Gwiazdy te krążą po wydłużonych orbitach, a pełny obrót wokół wspólnego środka masy zajmuje im około 5 lat.
Głównym składnikiem układu jest zmienna gwiazda typu Beta Cephei. Należy do typu widmowego B0,5, z temperaturą około 27 000 K i jasnością ponad 34 000 razy większą od Słońca. Jej promień jest ponad ośmiokrotnie większy niż promień Słońca, a masa wynosi 16 mas Słońca. Przewiduje się, że zakończy swoje życie jako supernowa za 6–10 milionów lat.
Drugi składnik układu ma typ widmowy B2 V, z temperaturą około 22 000 K i masą wynoszącą około 10 mas Słońca. Dodatkowo, układ ma towarzysza z mniejszą masą, będącego przed ciągiem głównym, oddalonego o 4 sekundy kątowe (około 430 au), który został odkryty przez teleskop Chandra w 2007 roku.
Mimosa ma również optycznych towarzyszy. Składnik B, o jasności 11,4, oddalony jest o 42,6″. Jeśli byłby związany grawitacyjnie z Mimosą, byłby to pomarańczowy karzeł typu K, oddalony o co najmniej 3600 au. Składnik C, oddalony o 373,1″, jest niezwiązanym obiektem tła.
Ze względu na swoją lokalizację, gwiazda ta jest widoczna jedynie z południowej półkuli, co uniemożliwia obserwację z terenów Polski.
