Mikołaj I Opawski
Mikołaj I Opawski (cz. Mikuláš I.) żył w latach około 1255–1318. Był księciem opawskim, rządzącym w okresach 1269–1278, 1281–1289 oraz 1306–1308. Urodził się jako syn Przemysła Ottokara II i Agnieszki z Kuenringu, damy dworu jego pierwszej żony, Małgorzaty Babenberskiej.
Legitymizacja i początki rządów
Na prośbę ojca, Mikołaj został legitymizowany przez papieża Aleksandra IV w 1260 roku, choć nie uzyskał prawa do następstwa tronu. W 1269 roku objął ziemię opawską, z głównymi miejscowościami Opawą i Hradcem nad Morawicą, wspierając politykę ojca.
Bitwa pod Suchymi Krutami
W 1278 roku Mikołaj uczestniczył w bitwie pod Suchymi Krutami, która zakończyła się porażką Czech. Po bitwie został wzięty do niewoli na Węgrzech i przebywał tam do 1281 roku, kiedy to powrócił do kraju i odzyskał księstwo opawskie.
Problemy z prawami do księstwa
Po powrocie Mikołaj znalazł się w konflikcie z Kunegundą Halicką, co podważyło jego prawa do Opawszczyzny. W 1286 roku otrzymał księstwo na trzy lata od Wacława II. Następnie rozpoczął karierę na dworze Wacława II, pełniąc funkcję marszałka do 1294 roku oraz starosty krakowskiego.
Powrót do księstwa i późniejsze wydarzenia
Po śmierci Wacława II, Mikołaj wrócił do księstwa opawskiego, zdobywając wierność kilku miast. Jednak w 1308 roku Jan Luksemburski zastawił Opawszczyznę Bolesławowi III Rozrzutnemu. W 1311 roku Mikołaj pomógł wykupić księstwo, ale otrzymał jedynie zamek Plumlov na Morawach.
Życie osobiste i dziedzictwo
Mikołaj I był żonaty od 1285 roku z Adelajdą, siostrzenicą Rudolfa Habsburga. Mieli trzech synów: Mikołaja II, Wacława i Jana. Mikołaj I zmarł 25 lipca 1318 roku i został pochowany w kościele św. Jakuba w Brnie.
