MiG-8 (Utka)
MiG-8, znany również jako Utka, to radziecki samolot eksperymentalny w układzie kaczki, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym MiG w połowie lat czterdziestych XX wieku. Jego celem było zbadanie zalet i wad konstrukcji w tym układzie.
Dane techniczne
- Typ: Samolot eksperymentalny
- Konstrukcja: Górnopłat w układzie kaczki, drewniana
- Podwozie: Trójpodporowe
- Załoga: 1 osoba
- Data oblotu: Listopad 1945
- Silnik: 5-cylindrowy gwiazdowy M-11FM o mocy 110 KM (85 kW)
- Rozpiętość: 9,50 m
- Długość: 6,80 m
- Wysokość: 2,47 m
- Masa własna: 746 kg
- Masa startowa: 1090 kg
- Prędkość maksymalna: 215 km/h
- Pułap: 5200 m
- Zasięg: 500 km
- Użytkownicy: ZSRR
Innowacje i zastosowanie
MiG-8 wprowadził kilka nowatorskich rozwiązań, w tym ukośne skrzydło oraz przednie koło, co było nowością w samolotach MiG. Badania nad tym modelem dostarczyły cennych informacji na temat wydajności skrzydeł przy małych prędkościach. Wiedza ta została później wykorzystana przy projektowaniu MiG-15, który odniósł wielki sukces.
Po zakończeniu badań, MiG-8 był używany jako samolot dyspozycyjny w biurze MiG. Zbudowano jedynie jeden egzemplarz, który był kilkakrotnie modernizowany w trakcie swojej eksploatacji.
Podsumowanie
MiG-8 stanowił ważny krok w rozwoju radzieckiego lotnictwa, wprowadzając nowe technologie i koncepcje, które wpłynęły na przyszłe konstrukcje samolotów w ZSRR.
