Mięsień dwugłowy ramienia
Mięsień dwugłowy ramienia (biceps brachii) jest podłużnym, wrzecionowatym mięśniem zlokalizowanym między łopatką a kością promieniową. Należy do grupy mięśni przednich ramienia i zazwyczaj składa się z dwóch głów: długiej (caput longum) oraz krótkiej (caput breve).
Przyczepy i struktura
Głowa długa przyczepia się do obrąbka stawowego oraz guzka nadpanewkowego łopatki, podczas gdy głowa krótka rozpoczyna się na wyrostku kruczym łopatki. Obie głowy łączą się w brzusiec, a w części dystalnej tworzą dwa ścięgna:
- Rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia (aponeurosis musculi bicipitis brachii), które przechodzi w powięź przedramienia.
- Właściwe ścięgno (tendo musculi bicipitis brachii) przyczepione do guzowatości kości promieniowej.
W niektórych przypadkach jedna z głów może być nieobecna, lub ich liczba może być zwiększona. Mięsień unaczyniony jest przez gałęzie tętnicy pachowej oraz ramiennej, a unerwiony przez nerw mięśniowo-skórny (nervus musculocutaneus) w odcinkach C5–C7.
Funkcje
Mięsień dwugłowy ramienia działa na dwa stawy: ramienny i łokciowy. Jego funkcje obejmują:
- W stawie ramiennym:
- Głowa długa zgina ramię, odwodzi je i obraca do wewnątrz.
- Głowa krótka przywodzi ramię.
- W stawie łokciowym:
- Mięsień zgina i odwraca przedramię, z największą siłą w pozycji supinacji.
W trakcie skurczu rozcięgno mięśnia napina powięź przedramienia, co zwiększa jego siłę skurczu. W pozycji supinacji mięsień jest wyraźnie widoczny, co sprawia, że nazywany jest potocznie „bicepsem”.
Kategoria
Mięsień dwugłowy ramienia należy do anatomii kończyny górnej.
