Degradacja miast w Polsce
W historii Polski wiele miast utraciło swoje prawa miejskie z różnych przyczyn, głównie ekonomicznych i politycznych. Przyczyny te obejmowały niewielki rozwój osad oraz zmiany administracyjne, szczególnie w okresach zaborów i w czasach PRL.
Przykłady miast, które utraciły prawa miejskie
III Rzeczpospolita (1989–)
- Wesoła (1969; od 2002 dzielnica Warszawy)
Polska Rzeczpospolita Ludowa (1944–1989)
- Chodaków (1967; od 1977 dzielnica Sochaczewa)
- Jeleń (1973; od 1977 dzielnica Jaworzna)
- Sławków (1286; w latach 1977-1984 dzielnica Dąbrowy Górniczej)
Wczesniejsze okresy
- Boleszkowice (1972; zachodniopomorskie)
- Jeziorna (1962; połączona z Konstancinem w 1969)
- Nowy Bytom (1939; w 1959 utworzyła Rudę Śląską)
Reforma miejska w latach 1933-1934
Reforma ta spowodowała, że 12 gmin miejskich oraz 14 gmin wiejskich utraciło status miast. Ustawa z 1933 roku znosiła miasta o liczbie mieszkańców poniżej 3000, a większe miasta mogły zostać przekształcone w gminy wiejskie.
Miasta podlegające degradacji
Na przestrzeni historii miały miejsce różne zmiany statusu miast, w tym:
- Brzostek (1367; od 2009 znów miasto)
- Ciężkowice (1348; od 2000 znów miasto)
- Wierzbnik (1624; połączony ze Starachowicami)
Wpływ historycznych wydarzeń
Degradacja miast była często wynikiem zmian politycznych, takich jak zaborów czy reform administracyjnych. Wiele miejscowości, które straciły prawa miejskie, zyskało je ponownie w późniejszych latach, co pokazuje dynamikę zmian w administracji lokalnej i regionalnej.
Wykaz wszystkich dawnych miast oraz ich aktualny status można znaleźć w źródłach historycznych oraz dokumentach administracyjnych.
