Międzyrzecze Dunaju i Cisy

Międzyrzecze Dunaju i Cisy

Międzyrzecze Dunaju i Cisy, znane również jako Duna–Tisza köze, to jedna z dwóch głównych części Wielkiej Niziny Węgierskiej, obok Kraju Zacisańskiego (Tiszántul). Obszar ten znajduje się między rzekami Dunaj i Cisa, które płyną równolegle do siebie na odległość 80–100 km.

Podział Międzyrzecza

Międzyrzecze Dunaju i Cisy dzieli się na trzy główne jednostki:

• Dolina Dunaju – rozciąga się od Zakola Dunaju do granicy węgiersko-serbskiej. Charakteryzuje się płaską powierzchnią, torfowiskami oraz piaszczystymi wydmami. Po regulacji Dunaju dolina stała się obszarem rolniczym, z żyznymi glebami (mady) sprzyjającymi uprawom. Znajduje się tam unikalny las Gemenc, będący reliktem przedregulacyjnych lasów łęgowych.
• Właściwe międzyrzecze Cisy i Dunaju – obszar leżący między dolinami tych rzek. W północnej części dominują gleby lessowe, podczas gdy w Małej Kumanii (Kiskunság) występują piaski. Mała Kumania jest najwyższą częścią Międzyrzecza, osiągającą maksymalnie 172 m n.p.m.
• Dolina Cisy – rozciąga się od Gór Tokajsko-Slańskich do południowych granic Węgier. Przed regulacją w XIX wieku dolina była szeroka, z jeziorami i meandrami. Obecnie Cisa jest uregulowana, otoczona wałami przeciwpowodziowymi, co znacznie ograniczyło ryzyko powodzi. Obszar ten również został przekształcony na użytki rolnicze.

W północnej części doliny Cisy znajdują się równiny Borsod i Heves oraz Jazygia (Jaszság) w sąsiedztwie Gór Bukowych.

Podsumowanie

Międzyrzecze Dunaju i Cisy to kluczowy region geograficzny i rolniczy Węgier, który przeszedł istotne zmiany w wyniku regulacji rzek. Obszar ten, z różnorodnymi jednostkami takimi jak Dolina Dunaju, Właściwe międzyrzecze oraz Dolina Cisy, odznacza się bogatą historią naturalną i ekosystemami, które zostały przekształcone w użytki rolne.