Mieczysław Jan Juliusz Romanowski
Mieczysław Jan Juliusz Romanowski, herbu Bożawola, urodził się 12 kwietnia 1833 roku w Żukowie. Zmarł 24 kwietnia 1863 roku w pobliżu Józefowa. Był poetą epoki romantyzmu oraz uczestnikiem powstania styczniowego.
Życiorys
Romanowski pochodził z rodziny zubożałej szlachty. Jego rodzice, Erazm i Agnieszka z Głowackich, wychowywali go w duchu religijnym i patriotycznym. Po ukończeniu C. K. Wyższego Gimnazjum w Stanisławowie studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1860 roku pracował w lwowskim Ossolineum, współpracując z lokalnymi pismami, takimi jak „Nowiny” i „Dziennik Literacki”.
W 1862 roku zaangażował się w działalność konspiracyjną. Dowodził oddziałem młodzieży lwowskiej, który w lutym 1863 roku wyruszył w stronę granicy, aby wziąć udział w powstaniu styczniowym. Po aresztowaniu i uwolnieniu dołączył do oddziału pod dowództwem Marcina Borelowskiego „Lelewela”. Romanowski walczył na terenie południowej Lubelszczyzny.
Zginął 24 kwietnia 1863 roku podczas walki pod Józefowem, gdzie jego oddział został zaskoczony przez wojska rosyjskie. Po bohaterskiej obronie, poległ, został prawdopodobnie pochowany na cmentarzu parafialnym w Józefowie.
Twórczość
Romanowski debiutował w 1854 roku poematem Chorąży. Jego najbardziej znanym dziełem jest Dziewczę z Sącza. W swojej twórczości koncentrował się na poezji tyrtejskiej oraz epickiej, osadzając wiele utworów w przeszłości.
Wybrane dzieła
- Chart Watażki (1854)
- Chorąży (1854)
- Łużeccy (1856)
- Dziewczę z Sącza (1861)
- Popiel i Piast (1862)
Upamiętnienie
Romanowski był patronem I Państwowego Gimnazjum w Stanisławowie oraz Szkoły Podstawowej w Józefowie. Ulice jego imienia znajdują się w wielu miastach, takich jak Biłgoraj, Lublin czy Wrocław.
Podsumowanie
Mieczysław Romanowski to ważna postać polskiego romantyzmu, której twórczość i patriotyczna działalność pozostawiły trwały ślad w historii literatury i walki o niepodległość.
