Mieczysław Stanisław Rembiasz
Mieczysław Rembiasz (12 marca 1933 – 6 lipca 1978) był polskim inżynierem mechanikiem, docentem Politechniki Poznańskiej oraz Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie. Pochodził z rodziny chłopskiej z Gniezna, a swoją edukację rozpoczął w Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego, gdzie uzyskał maturę w 1951 roku.
Kariera zawodowa
W 1955 roku ukończył studia na Szkole Inżynierskiej w Poznaniu. Po studiach pracował w Kujawskich Zakładach Mechanicznych, a później w Wrocławskich Zakładach Mechanicznych. Równolegle rozpoczął pracę jako asystent w Politechnice Poznańskiej, gdzie w 1970 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W latach 70. był adiunktem oraz docentem w różnych instytutach Politechniki Poznańskiej, a od 1976 roku pracował w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Koszalinie.
Praca naukowa
Rembiasz specjalizował się w zużyciu części maszyn oraz bezpieczeństwie konstrukcji. Był autorem wielu publikacji oraz patentów. Jego prace obejmowały m.in. analizę rozwiązań konstrukcyjnych maszyn do produkcji krochmalu oraz zagrożeń związanych z ich użytkowaniem. W ciągu swojej kariery opublikował około 30 prac naukowych oraz opracował skrypt dla studentów dotyczący rysunku technicznego.
Wybrane publikacje
- Wpływ regeneracji na całkowitą trwałość noży tokarskich NNZa (1970)
- Dokładność wykonania elementów na obrabiarkach automatycznych (1971)
- Rozwiązania konstrukcyjne cylindrów wklęsłodrukowych (1972)
- O pewnym algorytmie analizy pracy łożyska ślizgowego (1974)
Życie osobiste i śmierć
Był żonaty z Lucyną, lekarką, i miał córkę. Zmarł na zawał serca w wieku 45 lat i został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.
Podsumowanie
Mieczysław Rembiasz był znaczącą postacią w polskiej mechanice, łącząc pracę dydaktyczną z badaniami naukowymi. Jego wkład w rozwój technologii oraz bezpieczeństwa w przemyśle był nieoceniony.
