Mieczysław Łazarski
Mieczysław Łazarski (1852-1930) był polskim matematykiem oraz rektorem Politechniki Lwowskiej. Urodził się w Jeleśni, w rodzinie Józefa i Weroniki Łazarskich. Jego brat, Józef, był profesorem farmakologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a Stanisław był również znaną postacią.
Wykształcenie i kariera
W latach 1870-1876 Łazarski studiował inżynierię lądowo-wodną na Uniwersytecie w Karlsruhe. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako nauczyciel w Stanisławowie, a następnie w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie. W 1883 obronił doktorat z matematyki na Uniwersytecie Lwowskim, a w 1885 uzyskał habilitację z geometrii wykreślnej na Politechnice Lwowskiej.
Wykłady i działalność akademicka
Od 1887 roku był profesorem na Politechnice Lwowskiej, wykładając geometrię wykreślną oraz miernictwo. W latach 1893-1894 pełnił funkcję dziekana Wydziału Architektury, a w latach 1896-1897 był rektorem uczelni. Był również członkiem komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół średnich.
Prace naukowe
Łazarski był kluczową postacią lwowskiej szkoły geometrii wykreślnej. Do jego najważniejszych prac zaliczają się:
- Perspektywa linijna (1880, wspólnie z M. Rembaczem)
- O konstrukcji punktów przecięcia krzywych rzędu drugiego (1881)
- O konstrukcji i własnościach krzywych rzędu czwartego z punktem potrójnym (1886)
- O dwu twierdzeniach Steinera (1888)
- Zasady geometrii wykreślnej dla użytku wyższych szkół realnych (1889, siedem wydań do 1923)
Emerytura i uznanie
Z powodu utraty wzroku przeszedł na emeryturę w 1911 roku. Katedrę geometrii wykreślnej przejął Kazimierz Bartel. W 1926 roku Łazarski otrzymał tytuł profesora honorowego Politechniki Lwowskiej, co podkreśla jego wkład w rozwój matematyki w Polsce.
Bibliografia
Więcej informacji można znaleźć w Polskim Słowniku Biograficznym.
