Miecznik (urząd)

Miecznik w średniowiecznej Polsce

Miecznik, znany również jako mieczownik, był urzędnikiem dworskim w średniowiecznej Polsce, odpowiedzialnym za zbrojownię monarchy oraz noszącym miecz, symbolizujący władzę wojskową. W XIV wieku urząd ten przekształcił się w tytularny urząd dworski, obejmując tytuły takie jak miecznik wielki koronny oraz, od XVI wieku, miecznik wielki litewski.

Rola mieczników w hierarchii

Miecznicy poszczególnych księstw stali się niskimi urzędnikami ziemskimi, co podkreśla ich zmniejszoną rolę w hierarchii administracyjnej.

Tytuły dla dzieci i żon mieczników

Dzieci miecznika nosiły tytuły odojcowskie: synowie byli nazywani miecznikowicami, a córki miecznikównami. Żony mieczników miały prawo do tytułu odmężowskiego, czyli miecznikowa.