Michèle Alliot-Marie
Michèle Alliot-Marie, ur. 10 września 1946 w Villeneuve-le-Roi, to francuska prawniczka i polityk, która pełniła wiele ważnych funkcji w rządzie, w tym ministra spraw zagranicznych, spraw wewnętrznych, obrony oraz sprawiedliwości. Była również parlamentarną przedstawicielką na szczeblu krajowym i europejskim.
Wykształcenie i kariera zawodowa
Posiada wykształcenie w dziedzinie etnologii i prawa, obroniła doktorat z zakresu prawa i nauk politycznych. Pracowała jako adwokat oraz starszy wykładowca na Uniwersytecie Paryż I.
Działalność publiczna
Alliot-Marie rozpoczęła karierę w samorządzie w 1983 roku, kiedy została radną Ciboure. W latach 1992-2002 była merem Saint-Jean-de-Luz, a następnie zastępcą mera tego miasta. W 1981 roku została sekretarzem neogaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki i weszła w skład biura politycznego partii.
W latach 1986-2007 regularnie zdobywała mandat posłanki do Zgromadzenia Narodowego, pełniąc m.in. funkcję wiceprzewodniczącej grupy RPR. Po raz pierwszy w administracji rządowej zasiadła jako sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej (1986-1988), a następnie była ministrem do spraw młodzieży i sportu (1993-1995).
Wyniki wyborcze i funkcje ministerialne
- 1989 – wybrana do Parlamentu Europejskiego, gdzie zasiadała przez trzy lata.
- 2002 – objęła stanowisko ministra obrony w rządzie Jean-Pierre’a Raffarina.
- 2007 – została pierwszą kobietą na stanowisku ministra spraw wewnętrznych w rządzie François Fillona.
- 2009 – wiceprzewodnicząca UMP, a w 2010 roku minister spraw zagranicznych.
Alliot-Marie zrezygnowała z funkcji ministra spraw zagranicznych w lutym 2011 po kontrowersjach związanych z jej reakcją na protesty w Tunezji. W 2012 roku nie została ponownie wybrana do Zgromadzenia Narodowego, tracąc mandat po 26 latach. W 2014 roku powróciła do polityki jako eurodeputowana.
Życie prywatne
Jej partnerem jest Patrick Ollier, były przewodniczący Zgromadzenia Narodowego oraz minister.
