Michał Płoński
Michał Płoński (1778-1812) był polskim rysownikiem, grafikiem i malarzem, znanym z różnorodnych technik artystycznych. Uczył się rysunku pod okiem Jana Piotra Norblina w Warszawie, a w wieku 18 lat wyjechał do Włoch, gdzie zgłębiał europejskie malarstwo.
Twórczość
Po powrocie do Polski Płoński koncentrował się na tworzeniu szkiców i rysunków, takich jak:
- Pejzaże
- Scenki rodzajowe
- Portrety postaci charakterystycznych
W 1800 roku ponownie wyjechał za granicę, kształcąc się w rytownictwie w Kopenhadze, Amsterdamie i Paryżu. W stolicy Francji pracował w Cesarskim Gabinecie Rycin, gdzie jego twórczość obejmowała akwaforty, w tym reprodukcje dzieł dawnych mistrzów oraz miniaturowe portrety. W Amsterdamie opublikował Album, w którym zaprezentował reprodukcje obrazów Rembrandta.
Problemy zdrowotne i śmierć
W ostatnich latach życia Płoński zmagał się z chorobą psychiczną. Zmarł 2 czerwca 1812 roku w warszawskim szpitalu dla obłąkanych u bonifratrów.
Bibliografia
- Stefan Świerzewski: O zbiorach J. I. Kraszewskiego i rysunkach M. Płońskiego, w: Józef Ignacy Kraszewski, Sto diabłów. Mozaika z czasów Sejmu Czteroletniego, Warszawa 1956.
Płoński pozostaje istotną postacią w historii polskiego malarstwa i grafiki, jego prace i wpływ na sztukę są nadal doceniane.
