Mewa Siwa (Larus canus)
Mewa siwa, znana również jako mewa pospolita, to duży ptak wodny z rodziny mewowatych (Laridae), występujący głównie w Eurazji. W polskiej literaturze ornitologicznej preferowana jest nazwa „mewa siwa”, aby uniknąć mylących skojarzeń z jej pozycją w faunie.
Podgatunki i Zasięg Występowania
Mewa siwa jest przeważnie ptakiem wędrownym, choć niektóre populacje są częściowo koczownicze. Występuje głównie w północnej Eurazji, z następującymi podgatunkami:
- Larus canus canus – gniazduje w Islandii, Wyspach Brytyjskich, Półwyspie Skandynawskim, zimuje głównie w Europie nad Morzem Północnym i Śródziemnym oraz w Afryce Północnej.
- Larus canus heinei – od półwyspu Kanin do Leny, zimuje głównie w Europie Południowo-Wschodniej oraz w Chinach i Japonii.
- Larus canus camtschatschensis – gniazduje w północno-wschodniej Syberii, zimuje w Japonii i wschodnich Chinach.
Mewa siwa gniazduje w Polsce nielicznie, głównie w dolinach rzek, a największe skupiska znajdują się na wyspach Wisły. Populacja zimująca na wybrzeżu Bałtyku jest liczniejsza.
Charakterystyka
Wygląd: Mewa siwa ma wyraźny dymorfizm wiekowy. Dorosłe ptaki mają białe upierzenie z bladopopielatym grzbietem. Młode osobniki są białe w brązowe plamki. Ubarwienie zmienia się w ciągu pierwszych trzech lat życia.
Wymiary: Długość ciała wynosi 40–46 cm, rozpiętość skrzydeł 110–125 cm, masa ciała 290–586 g.
Głos: Wydają przenikliwe krzyki, które można usłyszeć z daleka.
Biotop
Mewa siwa preferuje brzegi mórz, rzek, jezior oraz piaszczyste plaże. Czasami spotykana w miastach, unika gęstej roślinności. W zimie może przemieszczać się w głąb lądu.
Okres Lęgowy
Mewy przylatują na lęgowiska w marcu lub kwietniu. Gniazda budują samice, składając 1–3 jaj w oliwkowobrązowym kolorze. Wysiadywaniem zajmują się oboje rodziców przez 23–26 dni.
Pożywienie
Mewa siwa żywi się głównie bezkręgowcami, rybami, małymi płazami oraz odpadkami ludzkimi. Wykazuje różnorodność w sposobach pozyskiwania pokarmu, w tym polowanie z powietrza.
Status i Ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje mewę siwą jako gatunek najmniejszej troski. W Polsce jest objęta ścisłą ochroną, a szacowana liczebność populacji lęgowej w latach 2013–2018 wynosiła 600–1000 par, co stanowi znaczny spadek w porównaniu do lat 80. i 90. XX wieku. Główne zagrożenia to drapieżnictwo i zmiany w środowisku lęgowym.
