„`html
Mewa delawarska (Larus delawarensis)
Mewa delawarska to duży ptak wodny z rodziny mewowatych (Laridae), występujący głównie w Ameryce Północnej. Nie jest zagrożony wyginięciem, a podgatunki nie zostały wyróżnione.
Zasięg występowania
W sezonie lęgowym mewa delawarska zamieszkuje tereny od południowej Alaski i północnych wybrzeży Zatoki Świętego Wawrzyńca po południowe części Oregonu, Kolorado oraz północną część stanu Nowy Jork. Zimuje od Kolumbii Brytyjskiej i Wielkich Jezior Północnoamerykańskich po środkową Kalifornię, wybrzeża Zatoki Meksykańskiej oraz południowy Meksyk. Sporadycznie pojawia się na Hawajach, Bermudach, a także w Europie, w tym w Polsce.
Morfologia
Mewa delawarska nie wykazuje wyraźnego dymorfizmu płciowego, chociaż samce są zazwyczaj większe. Cechuje się popielatym grzbietem i wierzchem skrzydeł, białym ciałem oraz żółtym dziobem z czarną obwódką. Osobniki młodociane mają brązowe upierzenie z ciemnym deseniem.
- Długość ciała: 40–55 cm
- Rozpiętość skrzydeł: 120–130 cm
- Masa ciała: 300–700 g
Ekologia i zachowanie
Mewa delawarska preferuje wody śródlądowe oraz piaszczyste wybrzeża, często spotykana w portach. Gniazda buduje głównie na ziemi, ale zdarza się, że również na drzewach. Zwykle jest monogamiczna, ale w gęstych koloniach mogą tworzyć trójkąty reprodukcyjne.
- Jaja: 2–4 cętkowane jaja składane od maja do sierpnia.
- Okres wysiadywania: 20–31 dni, przez oboje rodziców.
- Pisklęta: Zdolność do lotu osiągają w wieku 5 tygodni.
Ptak jest wszystkożerny, żywi się kręgowcami, owadami oraz odpadkami w miastach.
Status i ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje mewę delawarską jako gatunek najmniejszej troski (LC). W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Populacja szacowana na 2 550 000 osobników wykazuje trend wzrostowy.
„`
