„`html
Mewa czarnogłowa (Ichthyaetus melanocephalus)
Mewa czarnogłowa to duży ptak wodny z rodziny mewowatych (Laridae), uznawany za gatunek najmniejszej troski (LC) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).
Zasięg występowania
Mewa czarnogłowa występuje głównie na północnych brzegach Morza Czarnego i rozprzestrzenia się w kierunku Kaukazu i Azerbejdżanu. W Europie gniazduje sporadycznie, w tym:
- Holandia i Belgia
- Południowa Francja
- Półwysep Apeniński
- Grecja
- Południowa Anglia, północno-wschodnia Hiszpania i Europa Środkowa, w tym Polska
Ptak ten zimuje w basenach mórz Śródziemnego i Czarnego oraz na wybrzeżach Półwyspu Iberyjskiego i północno-zachodniej Europy.
Systematyka
Mewa czarnogłowa nie wyróżnia podgatunków. Dawniej uznawano mewę reliktową za jej podgatunek.
Morfologia
Wygląd: Ptaki nie wykazują wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie godowej mają czarną głowę, popielaty grzbiet i skrzydła z białymi końcówkami. W szacie spoczynkowej głowa jest brudnobiała. Młode osobniki mają popielaty grzbiet z brązowym deseń oraz czarny dziób.
Wymiary średnie:
- Długość ciała: 34–40 cm
- Rozpiętość skrzydeł: 100–110 cm
- Masa ciała: 215–350 g
Ekologia i zachowanie
Biotop: Mewa czarnogłowa preferuje morskie wybrzeża i zbiorniki słodkowodne oraz słone, unikając gołego piasku. Zimuje na morskich wybrzeżach.
Gniazdo: Tworzy kolonie do 1000 par, gniazdo to zagłębienie w ziemi w otoczeniu roślinności.
Jaja: W kwietniu–maju składa 2–3 jaja, które są wysiadywane przez 23–26 dni przez obydwoje rodziców.
Pożywienie: Dieta składa się głównie z bezkręgowców, wzbogacona o lądowe i wodne kręgowce.
Status i ochrona
Mewa czarnogłowa od 1988 roku ma status najmniejszej troski (LC). W Europie jej liczebność szacuje się na 236–656 tysięcy dorosłych osobników, z trendem spadkowym. W Polsce jest objęta ścisłą ochroną gatunkową, gdzie liczba par lęgowych w latach 2013–2018 wynosiła 44–89. Na Czerwonej liście ptaków Polski sklasyfikowana jest jako gatunek zagrożony (EN).
„`
