„`html
Metro w Berlinie
Metro w Berlinie, znane jako U-Bahn, to system kolei miejskiej uruchomiony w 1902 roku. Obecnie składa się z 9 linii, 173 stacji oraz łącznej długości 146,3 km, z czego 80% znajduje się pod ziemią.
Historia
Przed I wojną światową
Budowa metra rozpoczęła się pod koniec XIX wieku w odpowiedzi na rosnące problemy transportowe w Berlinie. Pierwsza trasa otworzyła się 15 lutego 1902 roku, łącząc stacje Berlin Warschauer Straße i Zoologischer Garten.
Po I wojnie światowej
W wyniku połączenia wielu miejscowości w „Wielki Berlin” w 1920 roku, zaczęto realizować plany rozbudowy metra, w tym linii północ-południe. Budowa nowych tras była jednak spowolniona przez kryzys gospodarczy.
Po II wojnie światowej
Wojna zniszczyła dużą część metra, jednak odbudowa zakończyła się w 1951 roku. Po budowie Muru Berlińskiego w 1961 roku, metro zostało podzielone, a niektóre linie kursowały bez zatrzymania w części wschodniej.
Sieć linii
Metro berlińskie ma 173 stacje i kursuje w godzinach szczytu co 2-5 minut. Wszystkie linie, z wyjątkiem U3 i U4, kursują w nocy w weekendy.
Stacje
- Hermannplatz: Wnętrze 7 metrów wysokości, z wystrojem w pastelowych kolorach.
- Alexanderplatz: Spotykają się tu trzy linie, z pierwszą podziemną galerią handlową w Berlinie.
- Wittenbergplatz: Pierwotnie zbudowana w 1902 roku, przeszła wiele modernizacji.
Rozbudowa metra
Od 2009 roku linia U55 łączyła Berlin Hauptbahnhof z Brandenburger Tor. W 2020 roku oddano do użytku odcinek do Berlin Alexanderplatz, włączając U55 do linii U5. Przyszła rozbudowa metra jest wątpliwa z powodu ograniczeń budżetowych.
Tabor
Metro dzieli się na małoprofilowe (U1-U4) i wielkoprofilowe (U5-U9). Wagony różnią się wymiarami oraz systemem zasilania. Najnowsze modele to H-04 (wielki profil) oraz Hk (mały profil).
Stacje obsługowe
W Berlinie znajdują się cztery warsztaty metra, z których każdy obsługuje różne typy taboru. W warsztatach przeprowadzane są zarówno drobne naprawy, jak i przeglądy generalne.
Linki zewnętrzne
„`
