Metoda indywidualnych przypadków
Metoda indywidualnych przypadków, stworzona przez Mary Richmond, polega na szczegółowej analizie losów jednostek znajdujących się w określonych sytuacjach wychowawczych. Celem tej metody jest opracowanie diagnozy, która posłuży do podjęcia działań terapeutycznych.
Analiza przypadków dostarcza dokładnego i wieloaspektowego obrazu wybranych zjawisk wychowawczych, co pozwala na wyciąganie empirycznych wniosków. Ta głęboka analiza ma na celu zastąpienie dużych zbiorów danych, które mogłyby być użyte do analiz statystycznych, a czasem może także zastąpić metody eksperymentalne.
Geneza metody
Metoda ta, znana również jako studium indywidualnych przypadków, ma swoje korzenie w pracy socjalnej i pedagogice opiekuńczej. W tradycji pedagogiki społecznej zaleca się, aby jej zastosowanie ograniczyć do badań koncentrujących się na biografiach jednostkowych. Rozpowszechniła się ona w latach dwudziestych XX wieku.
Podsumowanie
Metoda indywidualnych przypadków jest wartościowym narzędziem w badaniach pedagogicznych, umożliwiającym dokładną analizę jednostkowych doświadczeń w kontekście wychowawczym. Dzięki niej można skutecznie diagnozować sytuacje oraz planować interwencje terapeutyczne.
