Messerschmitt Me 261
Messerschmitt Me 261, znany również jako Adolfine, to niemiecki samolot rozpoznawczy z okresu II wojny światowej, zaprojektowany w 1937 roku. Początkowo miał on służyć do przewozu ognia olimpijskiego z Berlina do Tokio na igrzyska olimpijskie w 1940 roku.
Historia i rozwój
Prace nad trzema prototypami rozpoczęły się w 1939 roku, jednak wybuch II wojny światowej spowolnił ich realizację. Pierwszy prototyp, Me 261V1, oblatano 23 grudnia 1940 roku, a drugi, Me 261V2, na wiosnę 1941 roku. Z uwagi na olbrzymi zasięg maszyny, planowano jej przekształcenie na samolot rozpoznawczy, jednak trudności w instalacji systemów obronnych spowodowały porzucenie tego pomysłu.
Prototypy Me 261V1 i V2 wykorzystywano do testów sprzętu elektronicznego. W 1944 roku zostały uszkodzone podczas alianckiego bombardowania. Prace nad trzecim prototypem, Me 261V3, zakończono na początku 1943 roku. Wyróżniał się on silnikami Daimler Benz DB 610A-1/B-1 oraz zdolnością do przewozu dodatkowych członków załogi. W 1943 roku pilot Karl Baur pokonał nim trasę 4473 km w 10 godzin.
Opis techniczny
Messerschmitt Me 261 był dwusilnikowym samolotem o średniopłatowej konstrukcji metalowej, z chowanym podwoziem i zakrytą kabiną. Oto kluczowe dane techniczne:
- Napęd:
- Me 261V1 i V2: 2 silniki Daimler Benz DB 606A/B
- Me 261V3: 2 silniki Daimler Benz DB 610A-1/B-1
- Załoga:
- Me 261V1 i V2: 5 osób
- Me 261V3: 7 osób
- Wymiary:
- Rozpiętość: 26,87 m
- Długość: 16,68 m
- Wysokość: 4,72 m
- Osiągi:
- Prędkość maksymalna (Me 261V3): 620 km/h
- Zasięg przy prędkości 400 km/h: 11 000 km
Podsumowanie
Messerschmitt Me 261, mimo trudności w rozwoju, pozostaje interesującym przykładem niemieckiej myśli inżynieryjnej z czasów II wojny światowej, łączącym cechy samolotu rozpoznawczego i rekordowego.
