Mesjasz Georga Friedricha Händla
Mesjasz (HWV 56) to oratorium skomponowane w 1741 roku przez Georga Friedricha Händla. Jest to najpopularniejsza jego kompozycja, a słynny chór „Hallelujah” należy do najbardziej rozpoznawalnych utworów w historii muzyki. Dzieło zyskało światową sławę i jest cenione na równi z Pasją według św. Mateusza J.S. Bacha.
Oratorium powstało w zaledwie dwa tygodnie, między 29 sierpnia a 14 września 1741 roku, w trudnym okresie dla kompozytora. Händel rozważał opuszczenie Anglii, jednak przyjął zaproszenie do Irlandii, gdzie zadedykował Mesjasza w podziękowaniu za gościnność. Premiera miała miejsce 13 kwietnia 1742 roku w Dublinie.
Pomimo entuzjastycznych recenzji w Irlandii, oratorium nie odniosło sukcesu w Londynie, gdzie wystawiono je pod zmienionym tytułem A sacred oratorio w 1743 roku. Początkowe niepowodzenie związane było z kontrowersjami religijnymi, jednak po 1750 roku Mesjasz zyskał uznanie w Anglii.
Struktura Dzieła
Tekst oratorium, składający się z 52 fragmentów, został zaczerpnięty głównie z Pisma Świętego, a jego zestawienie przygotował Charles Jennens. Mesjasz dzieli się na trzy części:
- Część pierwsza: zapowiedź przyjścia Mesjasza
- Część druga: życie, śmierć i zmartwychwstanie Mesjasza
- Część trzecia: misja zbawienia ludzkości
Ze względu na trudności techniczne, Händel wielokrotnie zmieniał niektóre fragmenty, co doprowadziło do powstania różnych wersji Mesjasza, w tym opracowań autorstwa Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz Friedricha Chrysandra.
Znaczenie Chóru „Hallelujah”
Najbardziej znanym fragmentem Mesjasza jest chór Hallelujah, który zachwycił publiczność. Legendą jest, że podczas jego wykonywania król Jerzy II wstał, co zapoczątkowało tradycję wstawania publiczności podczas tego utworu w Wielkiej Brytanii oraz w innych krajach.
Podsumowanie
Mesjasz Händla to nie tylko monumentalne dzieło muzyczne, ale także ważny element kultury muzycznej, które przetrwało próbę czasu i wciąż przyciąga uwagę słuchaczy na całym świecie.
