Meroweusz – Władca Franków
Meroweusz (łac. Meroveus lub Merovius) to półlegendarna postać, który panował jako władca Franków salickich w latach 447–457. Urodził się około 411 roku i zmarł w 457 roku. Jego imię stało się synonimem dynastii Merowingów, do której należeli królowie Franków.
Źródła historyczne
Informacje na temat Meroweusza są ograniczone, co czyni go postacią trudną do jednoznacznego zinterpretowania. Św. Grzegorz z Tours, historyk z VI wieku, wspomina o nim, jednak nie precyzuje, czy był on synem Klodiana, czy przejął władzę po jego śmierci. Większość badaczy zgadza się, że Meroweusz dowodził Frankami podczas bitwy na Polach Katalaunijskich w 451 roku, w której armia zachodniorzymska, pod wodzą Aecjusza, pokonała Attylę, wodza Hunów.
Legendy i symbolika
Po śmierci Meroweusza w 457 roku władzę nad Frankami przejął jego prawdopodobny syn, Childeryk I. W połowie VII wieku historyk Fredegar opisał legendę o narodzinach Meroweusza, według której jego matka, długowłosa żona Klodiana, miała spotkać morską bestię Kwinotaura, co sugerowało nadprzyrodzone pochodzenie Merowingów. Ta opowieść miała uzasadniać ich prawo do władzy, które przetrwało nawet proces chrystianizacji.
- Merowingowie nosili długie włosy, co było symbolem ich władzy (reges criniti – długowłosi królowie).
- Ostrzyżenie władcy równało się detronizacji.
- Pepin Mały, przejmując władzę, kazał ostrzyc ostatniego Merowinga, Childeryka III.
Podsumowanie
Meroweusz pozostaje istotną postacią w historii Franków, będąc symbolem dynastii Merowingów i ich unikalnej tradycji rządzenia. Jego panowanie oraz późniejsze legendy wpływały na postrzeganie władzy w tym okresie, a także na rozwój kultury i tożsamości Franków.
Przypisy
- Kategoria: Merowingowie
- Kategoria: Władcy Franków
- Kategoria: Zmarli w 457
