Mehmed IV – Sułtan Osmanów
Mehmed IV (1642-1693) był sułtanem z dynastii Osmanów, panującym od 1648 do 1687 roku. Urodził się w Konstantynopolu jako syn sułtana Ibrahima i Turhan Hatice. Na tron osadzono go w wieku 6 lat, w czasie, gdy władza centralna była osłabiona.
Rządy Mehmeda IV
Faktyczną władzę w państwie sprawował wielki wezyr Mehmed Köprülü Pasza, który przywrócił stabilność i doprowadził do sukcesów militarnych oraz politycznych. Kluczowe wydarzenia za jego kadencji obejmowały:
- 1661 – Pokój z Wenecją, który umożliwił prowadzenie walk w innych regionach.
- 1664 – Zwycięstwa w Siedmiogrodzie oraz wojna z Austrią, zakończona korzystnym traktatem pokojowym w Vasvár.
- 1669 – Ostateczne zdobycie Krety.
- 1672 – Traktat w Buczaczu z Polską, w wyniku którego część Naddnieprza oraz Podole Kamienieckie przeszły pod zwierzchnictwo tureckie.
- 1676 – Rozejm w Żurawnie po kolejnej kampanii przeciwko Polsce.
Kryzys i Upadek
Po śmierci Köprülü Paszy, Kara Mustafa objął stanowisko wielkiego wezyra. Rozpoczęła się nowa wojna z Austrią, podczas której Turcy oblegli Wiedeń w 1683. Klęska odniesiona przez wojska polskie, austriackie i niemieckie pod dowództwem Jana III Sobieskiego doprowadziła do utraty niemal całych Węgier.
W wyniku serii niepowodzeń wojskowych, Mehmed IV został obalony w 1687 i uwięziony w Edirne, gdzie zmarł w 1693 roku.
