Mehmed Emin Ali Pasza, (ur. 5 marca 1815 w Konstantynopolu, zm. 7 września 1871 tamże) – turecki dyplomata.
Początkowo w służbie zagranicznej, pracował przy poselstwach w Wiedniu, Petersburgu i Londynie.
Piastował kilkukrotnie od 1846 urząd ministra spraw zagranicznych, i wielkiego wezyra. Na zmianę z Fuad Paszą prowadził politykę zagraniczną Turcji. Dzięki swoim oświeconym zasadom stał się rzetelnym i przezornym pośrednikiem pomiędzy żądaniami mocarstw europejskich a interesami Turcji. Gorący zwolennik reform państwa. W 1855 mianowany pełnomocnikiem na konferencję w Wiedniu, a po powrocie stamtąd wielkim wezyrem; na tym urzędzie ułożył prawa, określające swobody chrześcijan, zatwierdzone 18 lutego 1856. W r. 1856 reprezentował Turcję na kongresie paryskim, gdzie odznaczył się niepospolitą energią i przenikliwością. Po powrocie objął ponownie stanowisko wielkiego wezyra.
W 1867 w czasie nieobecności sułtana sprawował regencję. Brał udział w uśmierzeniu powstania kreteńskiego w 1867-1868, nie dopuszczając do interwencji mocarstw europejskich i wybuchu zbrojnego konfliktu z Grecją. Wraz z Fuad Paszą przekształcił w 1868 turecką radę państwa w rodzaj ciała konstytucyjnego. W 1869 zmusił kedywa egipskiego do uznania władzy sułtańskiej.
Bibliografia
* Encyklopedia Orgelbranda (II połowa XIX w.)
Kategoria:Tureccy dyplomaci
Kategoria:Tureccy wolnomularze
Kategoria:Urodzeni w 1815
Kategoria:Zmarli w 1871
Mehmed Emin Ali Pasza
Kategoria:Odznaczeni Orderem Orła Meksykańskiego
