Megaron – Charakterystyka i Znaczenie
Megaron, co oznacza „duża izba”, to charakterystyczny typ budowli w starożytnej kulturze egejskiej. Stanowił istotny element pałaców mykeńskich i był pierwowzorem dla starożytnych świątyń greckich. Służył zarówno celom reprezentacyjnym, jak i kultowym.
Forma i Struktura
Początkowo megaron był jednoizbowym, prostokątnym budynkiem, używanym głównie przez mężczyzn. Jego forma przypominała perystyl, a dostęp do niego odbywał się przez kolumnowy przedsionek. W centralnej części znajdowało się palenisko, a nad nim otwór w dachu, który odprowadzał dym. Tego typu budowla była znana już w V tysiącleciu p.n.e.
W okresie około 1400-1100 p.n.e. megaron przekształcił się w reprezentacyjną część pałaców, z czterema kolumnami, dymnikiem w dachu oraz otwartym przedsionkiem. Czasami przed megaronem budowano portyk, a dodatkowe pomieszczenie można było uzyskać przez dodanie przedniej ściany z otworem drzwiowym.
Przykłady Użycia
Jednym z najważniejszych przykładów megaronów jest pałac w Knossos, który zawierał dwa megarony:
- Megaron królowej, zdobiony freskiem z delfinami.
- Megaron królewski, znany również jako sala podwójnego topora (labrysa).
Megaron był także wzorcem dla pomieszczeń męskich w greckich domach, znanych jako andron.
Podsumowanie
Megaron był kluczowym elementem architektury starożytnej Grecji, odzwierciedlającym zarówno funkcje społeczne, jak i religijne. Jego wpływ na późniejsze budowle, w tym na świątynie greckie, jest nie do przecenienia.
Bibliografia
- Kategoria: Dom starożytny
- Kategoria: Kultura minojska
- Kategoria: Kultura mykeńska
