„`html
Medal „Za obronę Stalingradu”
Medal „Za obronę Stalingradu” to radzieckie odznaczenie wojskowe, które zostało ustanowione dekretem Rady Najwyższej ZSRR 22 grudnia 1942 roku. Odznaczenie to było przyznawane osobom, które brały udział w obronie Stalingradu podczas II wojny światowej.
Zasady nadawania
Medal przyznawano obrońcom Stalingradu, w tym żołnierzom Armii Czerwonej, Wołżańskiej Flotylli Wojennej, wojskom NKWD oraz cywilom, którzy aktywnie uczestniczyli w obronie miasta w okresie od 12 lipca do 19 listopada 1942 roku. Odznaczenie to mogło być nadawane niezależnie od innych odznaczeń przyznanych za zasługi w tym okresie. Do 1995 roku medal otrzymało 759 560 osób.
Opis odznaki
Medal ma postać okrągłego krążka o średnicy 32 mm, wykonane z mosiądzu. Na awersie przedstawiona jest grupa żołnierzy z karabinami, a nad nimi rozwinięty sztandar z sierpem i młotem, z samolotami i czołgami po lewej stronie. W górnej części znajduje się pięciopromienna gwiazda oraz napis: ЗА ОБОРОНУ · СТАЛИНГРАДА (pol. „ZA OBRONĘ STALINGRADU”). Na rewersie umieszczono symbol ZSRR oraz napis: ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ (pol. „ZA NASZĄ RADZIECKĄ OJCZYZNĘ”). Projektantem medalu był Nikołaj Moskalew.
Medal zawieszany jest na pięciokątnej blaszce pokrytej oliwkową wstążką szerokości 24 mm, z wąskim czerwonym paskiem pośrodku. Medal nosi się po lewej stronie piersi, w kolejności po Medalu „Za obronę Sewastopola”.
Przypisy
- Medal ten jest jednym z najważniejszych odznaczeń wojskowych ZSRR, związanym z Bitwą Stalingradzką.
Bibliografia
„`
