Medal „Za obronę Kaukazu”

Medal „Za obronę Kaukazu”

Medal „Za obronę Kaukazu” to radzieckie odznaczenie wojskowe, ustanowione dekretem Rady Najwyższej ZSRR 1 maja 1944 roku. Odznaczenie to przyznawano żołnierzom, ochotnikom oraz cywilom, którzy brali udział w obronie Kaukazu w latach 1942-1943.

Zasady nadawania

Medal nadawano osobom, które:

• służyły w jednostkach Armii Czerwonej, Floty Czerwonej lub wojsk NKWD przez co najmniej 3 miesiące w okresie od lipca 1942 do października 1943 roku,
• brały udział w walkach obronnych lub przygotowywały umocnienia i rubieże obronne od jesieni 1941 roku.

Osoby ranne lub odznaczone innymi medalami za obronę Kaukazu również mogły otrzymać to odznaczenie. Łącznie nadano ponad 870 tys. medali.

Opis odznaki

Medal wykonany jest z mosiądzu i ma średnicę 32 mm. Na awersie przedstawiony jest szczyt Elbrusa, wieże szybów naftowych oraz czołgi, a nad nimi trzy samoloty. W górnej części znajduje się napis „ЗА ОБОРОНУ КАВКАЗА”. Obrzeże zdobi ornament z kwiatów i winogron, a także pięcioramienna gwiazda i wstążka z sierpem i młotem.

Na rewersie umieszczony jest symbol ZSRR oraz napis „ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ”. Medal zawieszony jest na pięciokątnej blaszce obciągniętej oliwkową wstążką z białymi i granatowymi paskami.

Medal nosi się po lewej stronie piersi, w kolejności po Medalu „Za obronę Kijowa”.

Kategoria

Medal „Za obronę Kaukazu” należy do odznaczeń wojskowych ZSRR.