Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” to polskie odznaczenie wojskowe, przyznawane za długoletnią wzorową służbę w Siłach Zbrojnych RP. Ustanowiony po raz pierwszy w 1951 roku, odznaczenie to przeszło kilka zmian w zakresie zasad nadawania i rangi.
Zasady nadawania – historia
1951−1960
Medal został ustanowiony ustawą Sejmu PRL z dnia 26 maja 1951 r. w celu wyróżnienia żołnierzy za nienaganną służbę. Podzielono go na trzy stopnie:
- Złoty – 15 lat służby
- Srebrny – 10 lat służby
- Brązowy – 5 lat służby
Nadawany był przez Prezydenta RP, a od 1952 przez Radę Państwa. Medal wręczano z okazji Święta Wojska Polskiego.
1960−1968
Ustawa z 17 lutego 1960 r. zmieniła zasady nadawania. Medal mógł być przyznawany również pracownikom cywilnym Sił Zbrojnych, a brązowy medal przestał być nadawany po 29 lutego 1960 r.
1968−1995
Ustawa z 15 lipca 1968 r. zakończyła nadawanie dotychczasowego medalu i wprowadziła nowy medal, nadawany przez Ministra Obrony Narodowej. Zachowano podział na trzy stopnie:
- Złoty – 20 lat służby
- Srebrny – 10 lat służby
- Brązowy – 5 lat służby
Zasady nadawania – obecnie
Obecna ustawa, obowiązująca od 14 grudnia 1995 r., potwierdza status medalu jako wyróżnienia za wzorową służbę. Medal nadaje Minister Obrony Narodowej, a stopnie są następujące:
- Złoty – 25 lat służby
- Srebrny – 15 lat służby
- Brązowy – 5 lat służby
Medal może być przyznany tylko raz w każdym stopniu dla tej samej osoby.
Opis odznaki
Medal ma formę okrągłego wieńca laurowego, na którym znajdują się skrzyżowane miecze i orzeł. Wstążka medalu jest czerwona, z dwoma białymi paskami po bokach. Medal nosi się na lewej piersi.
Odznaczeni
Lista odznaczonych medalem dostępna jest w odpowiednich publikacjach.
Podsumowanie
Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” to ważne odznaczenie w polskim systemie wojskowym, które odznacza długoletnią i wzorową służbę w Siłach Zbrojnych. Jego historia pokazuje zmiany w podejściu do wyróżniania zasług w armii.
