Max Rostal – biografia
Max Rostal (7 sierpnia 1906 – 6 sierpnia 1991) był wybitnym skrzypkiem-wirtuozem oraz pedagogiem, znanym jako cieszyński Paganini. Urodził się w Cieszynie w rodzinie żydowskiego kupca.
Wczesne lata i edukacja
Rostal rozpoczął naukę gry na skrzypcach w wieku 5 lat, a jego pierwszy publiczny występ miał miejsce, gdy miał zaledwie 6 lat. Uczył się od prof. Henri A. Troucka, a następnie w szkole muzycznej Otokara Slawika. W 1913 roku, jako „cudowne dziecko”, zagrał dla cesarza Franciszka Józefa I. Po przeniesieniu do Wiednia kontynuował edukację w Schwarzwald-Schule i Wyższej Szkole Muzycznej pod kierunkiem prof. Arnolda Rosé. W latach 1920-1923 kształcił się w Berlinie u prof. Carla Flescha.
Kariera artystyczna
Rostal rozpoczął karierę zawodowego skrzypka w 1924 roku, wygrywając prestiżowe konkursy im. Mendelssohna i Sibeliusa. Jego liczne koncerty i nagrania umocniły jego reputację jako wirtuoza. W 1930 roku został najmłodszym profesorem w berlińskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, jednak po dojściu Hitlera do władzy osiedlił się w Wielkiej Brytanii.
Działalność pedagogiczna i powroty do Polski
W latach 1944-1958 Rostal był wykładowcą w Guildhall School of Music and Drama w Londynie, jednocześnie koncertując na całym świecie. W 1958 roku, jako członek jury Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Wieniawskiego, dał koncerty w Warszawie, Krakowie oraz odwiedził Cieszyn. W tym samym roku osiedlił się na stałe w Szwajcarii, gdzie objął mistrzowską klasę skrzypiec w konserwatorium w Bernie i był profesorem w Kolonii.
Osiągnięcia i dziedzictwo
- Wychowanie wielu znakomitych muzyków, w tym członków Amadeus Quartet.
- Założenie European String Teachers Association w 1971 roku.
- Ufundowanie konkursu skrzypcowego swojego imienia, który miał miejsce w 1991 roku.
Max Rostal zmarł w 1991 roku, w dniu rozpoczęcia konkursu, którego był fundatorem, na dzień przed swoimi 86. urodzinami.
