Max Planck – Wybitny Fizyk
Max Karl Ernst Ludwig Planck (1858-1947) był niemieckim fizykiem, laureatem Nagrody Nobla w 1918 roku, znanym jako jeden z twórców teorii kwantów. Jego badania obejmowały termodynamikę, promieniowanie cieplne i optykę, jednak to jego prace nad promieniowaniem ciała doskonale czarnego wprowadziły nową stałą fizyczną, która zmieniła oblicze fizyki.
Życiorys
Dzieciństwo i Młodość
Planck pochodził z rodziny akademickiej. Jego ojciec był profesorem prawa, a dziadkowie ze strony ojca również mieli znaczące osiągnięcia w dziedzinie nauki. Max od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie zarówno nauką, jak i muzyką. W wieku 16 lat ukończył elitarne Königliches Maximiliansgymnasium w Monachium.
Edukacja i Kariera
W 1874 roku Planck rozpoczął studia na Uniwersytecie Monachijskim, gdzie podjął badania z zakresu fizyki teoretycznej. Po uzyskaniu doktoratu w 1879 roku, szybko zyskał renomę, prowadząc wykłady na Uniwersytecie Berlińskim, gdzie w 1892 roku awansował na profesora zwyczajnego. Był jednym z pierwszych, którzy docenili teorię względności Einsteina.
W 1918 roku otrzymał Nagrodę Nobla, stając się uznawanym autorytetem w dziedzinie fizyki. Jego prace, choć początkowo niedoceniane, z czasem zyskały uznanie. Planck przeszedł na emeryturę w 1926 roku, ale nadal prowadził wykłady i aktywnie uczestniczył w życiu naukowym.
Wyróżnienia i Członkostwa
- 1894: Pruska Akademia Nauk
- 1926: Członek Royal Society
- 1933: Członek American Philosophical Society
- 1937: Członek Royal Society of Edinburgh
Inne Zaszczyty
- 1918: Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki
- 1927: Medal Lorentza
- 1929: Medal Copleya
- 1929: Medal Maxa Plancka
Na jego cześć nazwano planetoidę Planckia oraz krater księżycowy Planck. Wizerunek Plancka znajdował się na monetach o nominale 2 marek w RFN w latach 1957-1971.
