Max Ernst
Max Ernst (2 kwietnia 1891 – 1 kwietnia 1976) był niemieckim malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem i pisarzem, uznawanym za jednego z głównych przedstawicieli surrealizmu.
Życiorys
W 1908 roku rozpoczął studia filozoficzne w Bonn, gdzie zaprzyjaźnił się z artystami Augustem Macke i Hansem Arpem. Podczas I wojny światowej służył w artylerii, a po wojnie ożenił się z Lou Strauss. Ich małżeństwo zakończyło się rozwodem po narodzinach syna.
W Kolonii Ernst stał się znanym dadaistą, a jego prace zyskały uznanie podczas Międzynarodowych Targów Dada w 1920 roku. Po namowach André Bretona przeniósł się do Paryża, gdzie jego prace były wystawiane mimo panujących nastrojów antyniemieckich. Jego związki osobiste, w tym z Paul’em Eluardem i jego żoną, były skomplikowane, a Ernst ilustrował wiersze Eluarda.
Po przystąpieniu do ruchu surrealistycznego w 1924 roku, Ernst dwukrotnie został z niego wykluczony. W 1942 roku ożenił się z Peggy Guggenheim, lecz ich małżeństwo trwało tylko rok. Następnie wyjechał do Arizony z Dorotheą Tanning, z którą ożenił się w 1946 roku. W 1953 roku wrócił do Francji, gdzie zmarł w 1976 roku.
Dzieła
- Celebes, 1921, Tate Modern, Londyn
- Europa po deszczu I, 1933, Staatliche Kunsthalle Karlsruhe
- Ubu Imperator, 1923, kolekcja prywatna
- Madonna karcąca dzieciątko w obecności trzech świadków, 1926, Muzeum Ludwig, Kolonia
- Oko ciszy, Washington University Art Gallery, Saint Louis
- Vox Angelica, 1945, kolekcja prywatna
- Kuszenie św. Antoniego, Wilhelm-Lehmbruck-Museum, Duisburg
- Le Jardin de France, 1962, Centre Georges Pompidou, Paryż
