Mauro Giuliani
Mauro Giuliani (27 lipca 1781 – 8 maja 1829) był włoskim kompozytorem i wirtuozem gitary, uznawanym za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli okresu klasycznego w tej dziedzinie.
Życiorys
Giuliani rozpoczął swoją edukację muzyczną od nauki gry na gitarze, wiolonczeli i flecie, jednak ostatecznie skoncentrował się wyłącznie na gitarze. Już w wieku osiemnastu lat zadebiutował na scenie, zdobywając uznanie w Włoszech i Francji. W 1807 roku przeniósł się do Wiednia, gdzie pracował jako pedagog, kompozytor i wirtuoz. Wśród jego uczniów byli m.in. Polacy Feliks Horecki i Jan Nepomucen Bobrowicz.
W 1819 roku Giuliani powrócił do Włoch, gdzie współpracował z takimi artystami jak Rossini i Paganini. Ostatnie lata życia spędził w Neapolu, korzystając z protekcji władców Królestwa Obojga Sycylii. Jego pełna pasji gra na gitarze zyskała mu uznanie w całej Europie.
Najważniejsze utwory
- Koncert na gitarę i orkiestrę smyczkową A-dur, op. 30 (1808) – najpopularniejszy utwór Giulianiego, cieszący się dużym uznaniem wśród melomanów.
- 6 Rossiniane, opp. 119-124 (1820-1828) – seria fantazji na gitarę solo.
- Etiuda nr 7 w tonacji G-dur.
