Maud Barger-Wallach
Maud Barger-Wallach (15 czerwca 1870 – 2 kwietnia 1954) była amerykańską tenisistką, która osiągnęła największe sukcesy po 30. roku życia.
Kariera sportowa
W 1906 roku dotarła do finału mistrzostw USA, gdzie przegrała z Helen Homans. Dwa lata później, w wieku 38 lat, zdobyła ten tytuł, pokonując Marie Wagner oraz Evelyn Sears. Nie zdołała obronić tytułu w 1909 roku, przegrywając z Hazel Hotchkiss Wightman. W 1912 roku wystąpiła w finale turnieju deblowego mistrzostw USA, a w 1916 dotarła do ćwierćfinału w grze pojedynczej.
Wpływ na tenis kobiecy
Barger-Wallach była jedną z inicjatorek stworzenia rankingu kobiet w tenisie amerykańskim w 1913 roku. W 1915 roku zajmowała 5. miejsce w tej klasyfikacji, a w 1916 roku 10. miejsce. Jej zwycięstwo w 1908 roku uczyniło ją najstarszą zwyciężczynią jednego z późniejszych turniejów wielkoszlemowych aż do 1926 roku, kiedy to tytuł zdobyła Molla Mallory w wieku 42 lat.
Po zakończeniu kariery
Po zakończeniu kariery sportowej Barger-Wallach regularnie uczestniczyła w turniejach weteranów, zwłaszcza w Newport (Rhode Island), gdzie została pochowana. W 1958 roku została uhonorowana wpisem do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Podsumowanie
Maud Barger-Wallach pozostaje ważną postacią w historii tenisa, znaną nie tylko z osiągnięć sportowych, ale także z wpływu na rozwój kobiecego tenisa w Stanach Zjednoczonych.
