Masakra nad Wounded Knee
Masakra nad Wounded Knee, która miała miejsce 29 grudnia 1890 roku, była ostatnim poważnym starciem między armią Stanów Zjednoczonych a Indianami Wielkich Równin. Zdarzenie to miało miejsce w indiańskim rezerwacie Pine Ridge i stanowiło kulminację „kampanii w Pine Ridge”, mającej na celu przywrócenie spokoju w rezerwatach Lakotów w Dakocie Południowej. Obawy białych mieszkańców o możliwość wybuchu powstania Indian, związanego z nową religią Tańca Duchów, spowodowały interwencję wojskową.
Geneza – Taniec Duchów
W latach 80. XIX wieku, po klęsce nad Little Big Horn, większość Indian Wielkich Równin została osiedlona w rezerwatach. W tym czasie pojawił się prorok Wovoka, który zapoczątkował kult Tańca Duchów, obiecując wyznawcom koniec dominacji białych i powrót bizonów. Ta nowa religia zyskała popularność wśród Lakotów, co zaniepokoiło osadników z pogranicza.
Przebieg wydarzeń
W grudniu 1890 roku władze zakazały ceremonii Tańca Duchów, co doprowadziło do aresztowania wodza Siedzącego Byka. Po jego śmierci, jego zwolennicy pod przewodnictwem Wielkiej Stopy udali się w kierunku agencji Pine Ridge w celu oddania się pod opiekę białych.
28 grudnia 1890 roku Lakoci zostali otoczeni przez 7. Pułk Kawalerii. Mimo wcześniejszego rozbrojenia Indian, napięcie wzrosło, a 29 grudnia doszło do wybuchu przemocy. W wyniku nieporozumienia i przypadkowego strzału, żołnierze otworzyli ogień do Lakotów, co przerodziło się w masakrę.
Ofiary
Masakra zakończyła się tragicznymi konsekwencjami, w wyniku której zginęło co najmniej 153 Indian, a według niektórych źródeł liczba ofiar wyniosła nawet 356. Ciała ofiar były rozrzucane na dużym obszarze, a wielu rannych pozostawiono bez pomocy. Po trzech dniach przeprowadzono ekshumację ciał, a większość ofiar pochowano w zbiorowej mogile.
Oceny i konsekwencje
Masakra nad Wounded Knee uznawana jest za koniec wojen z Indianami, choć nie ostatnie brutalne starcie. Generał Nelson Miles, zszokowany wydarzeniami, domagał się odpowiedzialności, ale jego apel nie spotkał się z pozytywną reakcją u władz. Mimo krytyki wojskowa interwencja została w dużej mierze zaakceptowana przez społeczeństwo, a niektórzy żołnierze zostali odznaczeni medalami, co Indianie nazywali „medalami hańby”.
Koniec wojny
Po masakrze napięcia w rejonie Pine Ridge trwały jeszcze przez pewien czas, a Lakoci, obawiając się represji, szukali schronienia. Wydarzenia te na zawsze zmieniły dynamikę relacji między rdzennymi mieszkańcami a białymi osadnikami, a pamięć o masakrze pozostaje ważnym elementem historii Ameryki.
