Reklama

Marszałek szlachty

Marszałek szlachty (ros. предводитель дворянства) to instytucja samorządu szlacheckiego, istniejąca od czasów I Rzeczypospolitej aż do okresu zaborów, szczególnie w zaborze rosyjskim. Marszałków dzielono na gubernialnych i powiatowych, pełniących różne funkcje zarówno w reprezentacji szlachty, jak i w realizacji poleceń rządu.

Reklama

W okresie zaboru rosyjskiego, prawa i obowiązki marszałków były określone w „Zbiorze praw cesarstwa rosyjskiego” z 1842 roku. Marszałkowie gubernialni zajmowali wyższe miejsce w hierarchii urzędniczej, przewodnicząc sejmikom gubernialnym oraz reprezentując szlachtę w różnych komisjach. Z kolei marszałkowie powiatowi odpowiadali za sejmiki powiatowe, prowadzenie ksiąg genealogicznych oraz monitorowanie życia społecznego szlachty.

Obowiązki marszałków

Marszałkowie pełnili wiele funkcji, w tym:

Reklama

Przewodniczenie sejmikom gubernialnym i powiatowym.
Uczestnictwo w rozprawach sądowych dotyczących niewłaściwego zachowania urzędników.
Kontrola wykonywania powinności ziemskich i powiatowych.
Wydawanie oświadczeń dla urzędów wojskowych i gubernialnych.
Rozstrzyganie kwestii związanych z zarządem dobrami sierocymi.

Obaj marszałkowie mieli wsparcie w postaci kancelarii. W regionach z utworzonymi ziemstwami, marszałek był przewodniczącym zebrań ziemskich.