Maria Schabowska – Biografia
Maria Schabowska (ur. 1 maja 1925, zm. 16 września 1995) była wybitną polską językoznawczynią i profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Urodziła się w Ochoży w rodzinie nauczycieli. Poślubiła Andrzeja Schabowskiego, z którym miała córkę Ewę.
Edukacja i kariera akademicka
W latach 1948–1951 studiowała polonistykę z estetyką w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Po ukończeniu studiów pracowała jako asystent, a następnie w Katedrze Języka Polskiego. Uzupełniła swoje wykształcenie na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując dyplom magistra filozofii w 1952 roku. W 1964 obroniła doktorat, a w 1969 uzyskała habilitację, a w 1991 roku została profesorem nadzwyczajnym.
Osiągnięcia i działalność naukowa
Schabowska była kluczową postacią w Zakładzie Języka Polskiego, gdzie przyczyniła się do jego rozwoju. Pełniła funkcje prodziekana oraz wicedyrektora Instytutu Filologii Polskiej. Była aktywna w różnych towarzystwach naukowych i uczestniczyła w tworzeniu programów studiów polonistycznych.
Pod jej kierunkiem obroniło prace magisterskie około 300 studentów, a także była promotorką dwóch prac doktorskich. Jej zainteresowania naukowe obejmowały:
- słownictwo w aspektach słowotwórczym i historycznym
- funkcję stylistyczną słownictwa
Opublikowała wiele prac naukowych, w tym:
- Pochodne przymiotnika barwy (1960)
- Polskie rzeczowniki ilościowe (1965)
- Nowe związki frazeologiczne w języku polskim (1975)
- Osobliwości leksykalne „Konopielki” E. Redlińskiego (1991)
Odznaczenia
W 1969 roku otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi za swoje osiągnięcia w dziedzinie językoznawstwa.
Podsumowanie
Maria Schabowska była znaczącą postacią w polskiej nauce, wpływając na rozwój językoznawstwa i edukacji w Polsce. Jej prace i działalność akademicka pozostają ważnym elementem w historii polskiego językoznawstwa.
