Maria Bartlowa (z domu Rutkowska) urodziła się 3 kwietnia 1881 roku w Chodorowie, a zmarła 26 września 1969 roku w Krakowie. Była polską działaczką niepodległościową, senator II RP oraz radną Lwowa. W 1922 roku założyła Unię Narodowo-Państwową.
Życie i działalność
Maria Bartlowa była córką Juliusza Rutkowskiego i Zofii Ajdukiewicz. W czasie I wojny światowej angażowała się w działalność niepodległościową we Lwowie, będąc członkinią Ligi Kobiet Galicji i Śląska. Wspierała Legionistów, prowadząc gospody oraz współpracując z Polskim Czerwonym Krzyżem.
Po uzyskaniu niepodległości działała w organizacjach kobiecych, pełniąc funkcje przewodniczącej Ligi Kobiet Polskich oraz wiceprzewodniczącej Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet. W latach 1938-1939 była senatorem, wybranym z województwa lwowskiego, gdzie działała w komisjach oświatowej i społecznej.
Po śmierci męża, który zginął w 1941 roku, została eksmitowana z mieszkania we Lwowie. Pracowała w Polskim Komitecie Opieki nad więźniami, a po II wojnie światowej osiedliła się w Krakowie, gdzie zajmowała się opieką nad repatriantami oraz pracowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.
Życie osobiste
Maria Bartlowa była żoną Kazimierza Bartla, trzykrotnego premiera II RP. Zmarła w Krakowie i została pochowana na cmentarzu Rakowickim. W 2007 roku jej przybrana córka przekazała pamiątki do Muzeum Historii Polski.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1927)
- Złoty Krzyż Zasługi (1937)
Bibliografia
* Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom I, oprac. Małgorzata Smogorzewska, red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998.
Maria Bartlowa była znaczącą postacią w polskiej historii, angażując się w walkę o niepodległość oraz w działalność na rzecz kobiet. Jej życie i osiągnięcia pozostają ważnym elementem historii Polski.
