„`html
Marder I
Marder I (niem. kuna), znany również jako 7.5cm PaK40/1 auf Geschützwagen Lorraine Schlepper(f), SdKfz.135, to niemiecki niszczyciel czołgów z okresu II wojny światowej. Pojazd był uzbrojony w armatę przeciwpancerną kal. 75 mm i bazował na podwoziu zdobycznego francuskiego ciągnika artyleryjskiego Lorraine 37L.
Historia powstania
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa, niemieckie wojska zaczęły odczuwać niedobór mobilnej broni przeciwpancernej w obliczu rosnącej liczby radzieckich czołgów T-34 i KW-1. W odpowiedzi na te wyzwania, w końcu 1941 roku, podjęto decyzję o przystosowaniu przestarzałych lub zdobycznych konstrukcji jako podwozi dla nowych pojazdów. Działa przeciwpancerne były zbyt mało mobilne, a istniejące niszczyciele czołgów nie spełniały oczekiwań.
Konstrukcja
Marder I wszedł do produkcji w maju 1942 roku. Jego konstrukcja opierała się na podwoziu ciągnika Tracteur Blinde Lorraine 37L, na którym zamontowano armatę 75 mm. Oryginalne nadwozie zostało usunięte, a w jego miejsce powstało otwarte, cienko opancerzone pomieszczenie załogi, zapewniające jedynie minimalną ochronę przed ogniem lekkiej broni. Wyprodukowano 170 egzemplarzy tego pojazdu. Dodatkowo, wykorzystano podwozia przestarzałych francuskich czołgów, takich jak Hotchkiss H-39 i FCM 36, które również nazywano Marder I, posiadając odpowiednie oznaczenia.
Zastosowanie bojowe
Marder I został wysłany na front wschodni, gdzie służył w oddziałach niszczycieli czołgów (Panzerjäger) w ramach dywizji piechoty. Z powodu problemów z zaopatrzeniem w części zamienne, pojazdy te zostały wkrótce odesłane do Francji, gdzie pozostały w służbie aż do końca wojny.
„`
