Marcin Wadowita
Marcin Wadowita, znany również jako Vadovius, Campius, urodził się około 1567 roku w Wadowicach, a zmarł 27 stycznia 1641. Był polskim księdzem katolickim, teologiem, pisarzem religijnym oraz profesorem na Akademii Krakowskiej, gdzie pełnił funkcje wicekanclerza i dziekana Wydziału Teologii.
Wadowita uznawany jest za jednego z najwybitniejszych teologów krakowskich epoki Wazów, obok Adama z Opatowa. Zyskał uznanie jako komentator kosmografii Jana Hontera i obrońca idei tolerancji, ratując od śmierci teologa braci polskich, Fausta Socyna. Jego wiedza oraz elokwencja przyciągały licznych słuchaczy.
W trakcie kariery akademickiej przeszedł przez różne stanowiska, zaczynając jako proboszcz kościoła św. Floriana w Krakowie, a kończąc jako wicekanclerz Uniwersytetu. Ukończył studia teologiczne w jezuickim kolegium, uzyskując tytuł doktora teologii w 1606 roku.
Osiągnięcia i fundacje
Wadowita przekazał 3000 zł polskich na fundację stypendium dla studentów, a także wspierał swoje rodzinne miasto, Wadowice, fundując szpital dla ubogich oraz szkołę. Jego portrety z XVII wieku znajdują się w Collegium Maius oraz klasztorze OO. Karmelitów na Piasku w Krakowie.
Po jego śmierci w 1641 roku, został pochowany w kościele św. Floriana w Krakowie. W 2018 roku ukazała się monografia na jego temat autorstwa Tomasza Graffa.
Twórczość
Marcin Wadowita jest autorem czterech traktatów teologicznych:
- Quaestio de Incarnatione – 1603
- Quaestio de Christi merito – 1604
- Quaestio de Divina voluntate – 1608
- Quaestio de hypostasi aeternae felicitatis – 1616
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Dzieła Marcina Wadowity w bibliotece Polona
Marcin Wadowita pozostaje znaczącą postacią w historii teologii i akademii krakowskiej, a jego wkład w rozwój myśli religijnej oraz działalność społeczna są nadal doceniane.
