Marcin Mikołaj Karol Radziwiłł
Marcin Mikołaj Karol Radziwiłł (ur. 11 listopada 1705 w Ciemkowiczach, zm. 11 stycznia 1782 w Słucku) był marszałkiem Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego, krajczym wielkim litewskim oraz generałem lejtnantem armii Wielkiego Księstwa Litewskiego. Odznaczony Kawalerem Orderu św. Aleksandra Newskiego w 1757 roku.
Życiorys
Radziwiłł był synem Jana Mikołaja Radziwiłła i Doroty Henryki z Przebendowskich. Posiadał wysokie wykształcenie i w młodości interesował się medycyną, fizyką oraz alchemią. Został krajczym litewskim z nadania Augusta III, a po ojcu odziedziczył liczne dobra, w tym Ostrów i Przygodzice.
W młodości zaczął wykazywać objawy choroby psychicznej, co z czasem prowadziło do obłędu. Jego zachowania stały się coraz bardziej niebezpieczne, w tym:
- Uwięzienie drugiej żony i synów w nieumeblowanym pomieszczeniu.
- Tworzenie haremu z porwanych dziewcząt.
- Napady i podpalenia okolicznych dworów oraz rozboje.
- Preparowanie zwłok i poszukiwanie kamienia filozoficznego w swoim laboratorium.
W 1748 roku został pojmany przez Hieronima Floriana Radziwiłła i ubezwłasnowolniony. Przez wiele lat przebywał w areszcie, najpierw w Białej Podlaskiej, a później w Słucku, pod opieką członków rodziny Radziwiłłów.
W 1767 roku poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił Radziwiłła jako posła wątpliwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie.
Radziwiłł był dwukrotnie żonaty: z Aleksandrą z Bełchackich (mieli dwoje dzieci) oraz z Martą z Trembickich (czworo dzieci). Zmarł w Słucku i został pochowany w Nieświeżu.
