Marceli II
Marceli II, właściwie Marcello Cervini degli Spannochi, urodził się 6 maja 1501 roku w Montepulciano, a zmarł 1 maja 1555 roku w Rzymie. Pełnił funkcję papieża od 9 kwietnia do 1 maja 1555. Jego imię poprawnie brzmi „Marceli II”, podczas gdy forma „Marcelin II” jest wynikiem nieporozumienia związanego z różnymi imionami.
Życiorys
Wczesne życie
Marceli II był synem pisarza z Świętej Penitencjarii Apostolskiej. Posiadał silne powiązania rodzinne z Kościołem, jego siostra była matką Roberta Bellarmina. Uczył się w Sienie i Rzymie, gdzie Klemens VII powierzył mu rewizję kalendarza oraz tłumaczenia dzieł łacińskich i greckich. W 1539 roku został administratorem diecezji Nicastro, a 10 grudnia tego samego roku otrzymał godność kardynała prezbiterem Santa Croce in Gerusalemme. W 1548 roku Paweł III mianował go prefektem Biblioteki Watykańskiej, a także wysłał jako legata na Sobór trydencki.
Elekcja i pontyfikat
Marceli II miał szansę na papieski tron już w 1550 roku, ale z powodu choroby opuścił konklawe, które ostatecznie wybrało Juliusza III. Po jego śmierci w 1555 roku zwołano nowe konklawe. Po krótkich obradach zdecydowano się na kompromisowy wybór Cerviniego. Co ciekawe, był on jedynym kandydatem, na którego głosowano w tajnym głosowaniu, co wskazuje na jego szerokie poparcie.
Papież Marceli II postanowił zachować swoje imię i był ostatnim papieżem, który to uczynił. W przeciwieństwie do wielu poprzedników nie obsadził żadnych stanowisk kościelnych swoimi krewnymi i zakazał wizytacji dzieci swojego przyrodniego brata. Jego priorytetem była reforma Kościoła, a ostatnim rozporządzeniem było nakazanie kontroli wydatków Stolicy Apostolskiej.
Marceli II zmarł na skutek wylewu 1 maja 1555 roku, po przyjęciu kilku kardynałów i księcia Ferrary na audiencji. Muzykę na jego cześć skomponował renesansowy kompozytor Giovanni Pierluigi da Palestrina w utworze Missa Papae Marcelli.
