„`html
Małyszyn Górny
Małyszyn Górny to wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Mirzec. W latach 1975–1998 miejscowość ta należała do województwa kieleckiego. Wierni kościoła rzymskokatolickiego przynależą do parafii Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Jasieńcu Iłżeckim.
Historia
Wieś została wspomniana przez Jana Długosza w XV wieku w kontekście parafii Mirzec. W XIX wieku Małyszyn był opisywany jako wieś i osada leśna nad rzeką Kierzek, w powiecie iłżeckim. W 1827 roku wieś liczyła 41 domów i 263 mieszkańców. W roku 1885 było już 74 domy i 446 mieszkańców, zajmujących 1021 mórg włościańskich oraz 1 morgę rządową. Osada leśna składała się z 3 domów i 11 mieszkańców na 30 morgach ziemi, należąc do starachowickich zakładów żelaznych.
Legenda Małyszyna mówi o matce i jej synu, który zaginął podczas pływania w rzece. Matka, wołając za dzieckiem, wróciła do domu z płaczem, co miało dać początek nazwie miejscowości. Małyszyn Stary nazywa się Dolnym z powodu obecności dołka, podczas gdy Małyszyn Górny nosi nazwę od pobliskiej góry.
Zabytki Małyszyna Górnego
- Dom drewniany (Małyszyn Górny 15), własność F. Wójcik, z 1916 roku.
- Zespół zagrody (Małyszyn Górny 80):
- Dom drewniany, własność A. Łęcka, około 1915 roku.
- Stodoła drewniana, własność A. Łęcka, około 1915 roku.
- Zespół zagrody (Małyszyn Górny 112):
- Dom drewniany, własność J. Styk, z 1923 roku.
- Obora drewniana, własność J. Styk, z 1924 roku.
- Stodoła drewniana, własność J. Styk, z 1924 roku.
- Zespół zagrody (Małyszyn Górny 113):
- Dom drewniany, własność A. Surda, około 1920 roku.
- Stodoła drewniana, własność A. Surda, około 1920 roku.
„`
