Maksymilian Marceli Thullie
Maksymilian Marceli Thullie herbu Prawdzic (16 stycznia 1853 – 1 września 1939) był polskim inżynierem, rektorem Politechniki Lwowskiej oraz senatorem w II RP. Pochodził z francuskiej rodziny, która osiedliła się w Polsce w XVIII wieku.
Wykształcenie i kariera zawodowa
Thullie ukończył studia budowlane na Akademii Technicznej we Lwowie oraz politechnice w Wiedniu. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako urzędnik kolejowy na kolei lwowsko-czerniowieckiej. W 1878 roku podjął pracę naukową w Szkole Politechnicznej we Lwowie, gdzie habilitował się na podstawie pracy pt. O krzywych influencjach.
W latach 1890–1921 pełnił funkcję kierownika Katedry Budowy Mostów, był również dziekanem Wydziału Inżynierii oraz Wydziału Inżynierii Wodnej. Dwa razy był rektorem uczelni: w latach 1894/95 oraz 1910/11. Otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego w 1890 roku, a od 1894 roku był profesorem zwyczajnym.
Badania i osiągnięcia
Thullie specjalizował się w teorii budowy mostów, opracowując pierwsze polskie podręczniki dotyczące różnych typów mostów. Jego badania dotyczyły wytrzymałości, rozkładu sił oraz naprężeń w elementach mostów. Wprowadził tzw. kryterium Thulliego, służące do wyznaczania niekorzystnego położenia układu ciężarów w belkach prostych. Był autorem ponad 260 prac naukowych oraz brał udział jako rzeczoznawca przy budowie wiaduktu im. ks. Józefa Poniatowskiego w Warszawie.
Działalność publiczna
W 1901 roku został prezesem zarządu Czytelni Katolickiej we Lwowie. Podczas I wojny światowej w 1918 roku był jednym ze stu członków Tymczasowej Rady Miejskiej we Lwowie. W latach 1922–1935 był senatorem RP, pełniąc również funkcję marszałka seniora Senatu II i III kadencji oraz prezesa Klubu Chrześcijańskiej Demokracji. W 1929 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej.
Wybrane publikacje naukowe
- O krzywych influencyjnych (1878)
- Teorya mostów (1885)
- Podręcznik statyki budowli (1886)
- Mosty blaszane (1893)
- Mosty kamienne (1908)
- Mosty żelbetowe (1921)
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1936)
- Krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice” (Stolica Apostolska)
- Dwa odznaczenia zagraniczne (przed 1937)
