Maksymilian Zygmunt Baruch
Maksymilian Zygmunt Baruch (1861-1933) był polskim historykiem i prawnikiem żydowskiego pochodzenia. Urodził się w Pabianicach, gdzie jego ojciec prowadził handel. Po ukończeniu gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim rozpoczął studia medyczne, które jednak przerwał, decydując się na prawo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1887 roku.
Kariera zawodowa
Po odbyciu praktyki sądowej w Piotrkowie Trybunalskim, Baruch pracował jako adwokat w Łodzi (do 1896) i Warszawie (1896-1921). Od 1917 roku był sędzią Sądu Okręgowego w Warszawie, a w latach 1919-1921 przewodniczył Wydziałowi Cywilnemu. W 1916 objął stanowisko kustosza Archiwum Akt Dawnych w Warszawie. W 1922 roku z powodu problemów zdrowotnych przeniósł się na stałe do Nicei, gdzie zmarł.
Działalność naukowa
Baruch był pasjonatem historii Polski, szczególnie w zakresie prawa i dziejów miast. Od 1906 roku był członkiem Towarzystwa Miłośników Historii w Warszawie, a w 1916 roku dołączył do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego jako członek nadzwyczajny. W Nicei był aktywny w Kole Polskim.
Zgromadził materiały do publikacji Codex diplomaticus et commemorationum Masoviae Generale (1919) i współpracował przy wydaniu Kodeksu Napoleona. Jego badania obejmowały historię warszawskich kamienic oraz pochodzenie nazwy Łódź. Pracował również nad bibliografią Warszawy oraz opracowywał bibliografię druków łódzkich z końca XIX wieku.
W 1929 roku, na zlecenie władz Pabianic, przeprowadził kwerendę w archiwum kapituły krakowskiej, co przyczyniło się do publikacji jego książki o dziejach Pabianic w 1930 roku. W 1926 roku jedna z ulic w Pabianicach została nazwana jego imieniem.
Wybrane publikacje
- Łódź i dobra łódzkie w XVI wieku (1887)
- Sądownictwo w dobrach pabianickich w XVI wieku (1899)
- Pabianice, Rzgów i wsie okoliczne (1903, 1930)
- Boże stopki. Archeologia i folklor kamienic z wyżłobionymi śladami stóp (1907)
- Baryczkowie (1914)
- Ród Fukierów (1922)
- Dawne mury warowne miasta Starej Warszawy (1929)
Podsumowanie
Maksymilian Zygmunt Baruch był znaczącą postacią w polskiej historii i prawie. Jego prace naukowe oraz działalność w instytucjach kulturalnych przyczyniły się do rozwoju wiedzy o historii Polski i jej miast.
